مدیریت کاهش آسیب های محیط زیستی پایانه های مسافربری (مطالعه موردی – پایانه مسافربری غرب تهران)

حدود ۸۵% جابه جایی در مسافرت های شهری یا بین شهری در کشور ما توسط اتوبوس ها و مینی بوس های دیزلی انجام می پذیرد. این روش حمل و نقل مسافر جدا از غیر اقتصادی و ناایمن بودن مساله حادی را تحت عنوان تمرکز و غلظت بیش ازحد آلاینده ها در محوطه پایانه های شهری ایجاد می نماید. با توجه به کارکردهای جدید شهری، اثرات متقابل الگوی کنونی استقرار پایانه های برون شهری اهمیت دارد. هدف اصلی تحقیق بررسی آسیب های  محیط زیستی موجود در پایانه ها (غرب تهران) تحقیق است. فرضیه های تحقیق شامل:              ۱-  بین سطح سواد راننده های پایانه های مسافربری و کاهش آسیب های محیط زیستی در پایانه های مسافربری ارتباط معناداری وجود دارد.۲– بین حس مسئولیت پذیری راننده های پایانه های مسافربری و کاهش آسیب های محیط زیستی در  پایانه های مسافربری رابطه وجود دارد. ۳- بین تشریک مساعی راننده های پایانه های مسافربری و کاهش آسیب های محیط زیستی در پایانه های مسافربری رابطه وجود دارد. ۴- عملکرد راننده های پایانه های مسافربری به کاهش آسیب های محیط زیستی پایانه های مسافربری می انجامد .  جامعه آماری این تحقیق  مسافرانی که در یک  هفته  در محدوده پایانه مسافربری غرب تهران از این پایانه استفاده می نمایند و نمونه آماری۲۷۶۰ نفر بر اساس فرمول کوکران بدست آمده است برای سنجش میزان اثر شاخص های پایه روش تحلیلی سلسله مراتبی AHP به کارگرفته شده است. نتایج حاصله نشان می دهد که مراکز موجود پایانه های مسافربری برون شهری از نظر مدل تحلیلی، شرایط مناسب را دارا نمی باشند پایایی پرسشنامه از طریق آلفای کرونباخ روایی تعیین شده است. برای روایی پرسشنامه، پرسشنامه بین ۱۵ نفر از مدیران پایانه های مسافربری برون شهری توزیع گردید و اصلاحات در پرسشنامه نهایی لحاظ گردید.. ضمن اینکه در تعیین مکان نهایی گزینه برتر عواملی نظیرتمایل و میزان سفرهای برون شهری، عوامل طبیعی، دسترسی مناسب به شریان های خروجی اصلی و سازگاری با کاربری های هم جوار بیشترین تاثیر را دارند.

کلیدواژه ها:

پایانه های مسافربری ، آسیب شناسی ، محیط زیست ، مسافران