بررسی فقهی جراحی های زیبایی از منظر فقه

جراحی زیبایی یا پلاستیک از جمله شاخه های نوظهور در حیطه پزشکی بوده که به دنبال پیشرفت علم جراحی با استقبال عامه مخصوصا در قرن اخیر، رشد فزاینده ای داشته است. نظر به ویژگی های خاص این قسم از عملیات پزشکی، چالش هایی اخلاقی ، حقوقی و فقهی پیرامون مبنای تجویز انجام جراحی های پلاستیک در نظام های مختلف مطرح گردیده است.به طور کلی عملیات جراحی پلاستیک را به جهت اهداف و اغراض در سه دسته می توان جای داد: ۱. جراحی ترمیمی کارکردی؛ که برای رفع نقص عملکرد عضو مربوطه صورت پذیرفته و واجد ضرورت حیاتی است. ۲.  جراحی ترمیمی شکلی؛ که صرفا جهت اصلاح و زیباسازی عضوی از بدن که صورتی غیرطبیعی دارد، صورت پذیرفته و دارای یک ضرورت عینی است .۳. جراحی زیبایی محض؛ که در آن فردی طبیعی جهت ارتقای زیبایی، تن خویش به تیغ جراحان می سپارد از آنجایی که برای اشخاص مومن و دیندار نسبت به شرعی بودن موضوع و حکم تکلیفی آن سوالاتی مطرح می شود، لازم و ضروری است نظر فقه اسلامی نسبت به مشروعیت این مساله دانسته شود. فقهای اسلامی در این خصوص اختلاف نظر دارند؛ برخی قائل به جواز این کار بوده، برخی قائل به غیر مشروع بودن این عمل و برخی قائل به تفصیل در عمل زیبایی و پلاستیک هستند. نویسنده در نظر دارد در یک تحقیق علمی زوایای فقهی مساله جراحی زیبایی و پلاستیک را از منظر فقه اسلامی به شیوه توصیفی تحلیلی مورد بررسی قرار داده و به سوالات مطرح شده پاسخ دهد.

کلیدواژه ها:

کلیدواژه ها: جراحی زیبایی ، جراحی ترمیمی ، جراحی پلاستیک ، فقه