بررسی تغییرات رخساره ای، محیط رسوبی و فرآیند های دیاژنزی موجود در مرزهای سکانسی سازند کنگان و تاثیر آن بر کیفیت مخزنی، براساس طبقه بندی لوسیا، درمیادین سلمان و لاوان

سازند کنگان با سن تریاس بزرگترین ذخایر گازی در خاور میانه و جهان را دارا می باشد. این سازند در میدان سلمان (شامل m ۱۸۷ ضخامت در چاه ۲SK-۱ و m ۱۸۹ ضخامت در چاه ۲SKD-۱) و در میدان لاوان (شامل m ۱۸۶ ضخامت در چاه LN-۳)، همراه با توالی کربناته، سنگ آهک، آهک دولومیتی، دولومیت به همراه میان لایه های انیدریتی، مارن و شیل (در مرز کنگان) می باشد. طبق مطالعات میکروسکوپی در چاه های مذکور، تعداد ۱۵ رخساره در قالب ۴ کمربند رخساره ای سبخا، جزرومدی، لاگون و سد شناسایی شده است. بر اساس رخساره های شناسایی شده محیط رسوب گذاری این سازند را می توان یک رمپ کربناته معرفی کرد. فرآیندهای دیاژنزی شناخته شده در سازند کنگان که بر روی کیفیت مخزنی موثر می باشند، عبارتند از: تراکم مکانیکی و شیمیایی، سیمان انیدریتی و کلسیتی به عنوان کاهش دهنده کیفیت مخزنی و انحلال، دولومیتی شدن و شکستگی را به عنوان افزایش دهنده کیفیت مخزنی نام برد. انواع تخلخل های مشاهده شده عبارتند از: تخلخل های درون دانه ای، قالبی، فنسترال، حفره ای، درون ذره ای و حاصل از شکستگی. تغییرات عمودی رخساره ها نیز نشان دهنده ۳ سکانس رسوبی رده سوم و ۵ سکانس رسوبی رده چهارم در میدان سلمان و لاوان است. هر سکانس از دو دسته رخساره TST (دربرگیرنده رخساره های پهنه جزر و مدی، لاگون، پشت سد) و HST (دربردارنده رخساره های جزرومدی و سدی) در واحدهای مخزنی K۱ و K۲ است. مطالعه کیفیت مخزنی در سکانس های سازند کنگان نیز با توجه به توزیع و تفکیک نمونه ها از لحاظ رخساره های دانه پشتیبان و گل پشتیبان، به سمت مرز MFS ( حداکثر غرقابی) و ابتدا و انتهای سیستم تراکت HST (مربوط به محیط رسوبی لاگون تا سد)، با وجود سیمان های دولومیتی متوسط تا درشت بلور در مرز سکانس ها و تاثیر کمتر سیمان های انیدریتی و کلسیتی در تخلخل های به وجود آمده نشان دهنده قرار گیری واحدهای مخزنی سازند کنگان درکلاس ۱ و ۲ لوسیا می باشد.

کلیدواژه ها:

سازند کنگان ، دیاژنز ، سکانس رسوبی ، کیفیت مخزنی ، لوسیا