تحلیل جاذبه های گردشگری مناطق عشایری (مورد مطالعه: دهستان مرگور ارومیه)

سال انتشار: 1402
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 113

فایل این مقاله در 28 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

TCCHCONF01_077

تاریخ نمایه سازی: 18 دی 1402

چکیده مقاله:

عشایر و زندگی عشایری نیز از جمله جاذبه های توریستی به شمار می رود که وجود تعداد زیادی از ایلات و عشایر در مناطق مختلف کشورمان، می تواند زمینه ای برای رشد و توسعه صنعت توریسم و توریسم عشایری باشد. ولی با بررسی تجارب و شرایط موجود می توان اذعان داشت که این مهم در زمینه عشایر با وجود پتانسیل های بسیار بالای این بخش، مورد غفلت واقع شده است. لذا هدف از تحقیق حاضر بررسی و تحلیل جاذبه های گردشگری دهستان مرگور، (چالش ها و راهبردها) می باشد. تحقیق حاضر از لحاظ هدف کاربردی، روش توصیفی- تحلیلی و جهت جمع آوری داده ها و اطلاعات از مطالعات کتابخانه ای و میدانی (مصاحبه، مشاهده و پرسشنامه) استفاده شده است. قلمرو مکانی این تحقیق دهستان مرگور از شهرستان ارومیه است. جامعه آماری تحقیق ۲۵۰ نفر از مسئولان و کارشناسان اداره کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان آذربایجان غربی، دانشجویان و خبرگان محلی، دهیاران و شوراهای اسلامی در روستاهای دارای پتانسیل می باشد، که با استفاده از فرمول کوکران تعداد ۱۴۰ نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. برای تحلیل داده ها و اطلاعات از تحلیل SWOTاستفاده شده است. یافته های تحقیق نشان می دهد که، محدوده مورد مطالعه دارای ۱۷ نقطه قوت داخلی در برابر ۱۷ نقطه ضعف داخلی و ۱۲ فرصت خارجی در برابر ۱۲ تهدید خارجی می باشد که جمعا دارای ۲۹ قوت و فرصت و دارای ۲۹ ضعف و تهدید می باشد. به طور کلی می توان گفت توسعه گردشگری عشایری در دهستان مرگور با هدف تقویت در سطح راهبردی می تواند پایداری اقتصادی زندگی ایلی را تضمین و توسعه گردشگری نواحی کوهستانی و کانون های سکونتی در ناحیه مذکور را با رویکرد حفاظت از محیط اکولوژیک فراهم آورد. محیط طبیعی این ناحیه در سال های اخیر با خطر آسیب ها و تخریب های جدی مواجه است. این در حالی است که انجام برنامه های آموزشی و تبلیغاتی و سرمایه گذاری در زیرساخت ها و فعالیت های فرهنگی برای آماده سازی عشایر در پذیرش گردشگر، می تواند دهستان مرگور را به یکی از قطب های گردشگری برای استان آذربایجان غربی تبدیل کند.

نویسندگان

مجید کریم پورریحان

دانشیار مرکز تحقیقات بین المللی بیابان دانشگاه تهران