بررسی ارتباط مکانیسم های دفاعی و خودکارآمدی بیماران ایسکمیک قلبی مراجعه کننده به بیمارستان فیض شهر اصفهان در سال ۱۳۹۶

مقدمه: یکی از عوامل مهم تغییرات رفتاری در بیماران مزمن، به ویژه بیماران قلبی، افزایش خودکارآمدی آنهاست. پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطه مکانیسم های دفاعی و خودکارآمدی در بیماران ایسکمیک قلبی مراجعه کننده به بیمارستان فیض شهر اصفهان در سال ۱۳۹۶ انجام شده است. روش کار: مطالعه حاضر توصیفی-هم بستگی و از نوع مقطعی است که جامعه آماری آن را بیماران ایسکمیک قلبی مراجعه کننده به بیمارستان فیض اصفهان در نیمه دوم سال ۱۳۹۶ تشکیل داده اند. براساس  نمونه گیری در دسترس، ۱۵۰ بیمار واجد شرایط وارد مطالعه شدند. به منظور جمع آوری داده ها از پرسشنامه های مشخصات دموگرافیک بیماران، سبک های دفاعی (DSQ-۴۰) و خودکارآمدی بیماران قلبی سالیوان استفاده شد. داده ها نیز به کمک نرم افزار آماری SPSS نسخه ۱۹ و آزمون های آماری اسمیرنوف- کولموگروف، t مستقل و هم بستگی  پیرسون تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: براساس نتایج، ۵۳/۳ درصد بیماران مرد و ۷۶ درصدشان متاهل بودند. ۳۲ درصد نیز تحصیلات زیر دیپلم داشتند. یافته ها میزان مکانیسم های دفاعی را با میانگین ۲۸/۴۵ ± ۱۹۳/۰۷و خودکارآمدی آنها را با میانگین در سطح متوسط نشان می دهد. با توجه به ضریب هم بستگی پیرسون، میان مکانیسم های دفاعی رشدیافته بیماران با خودکارآمدی هم بستگی مثبت و معنی داری وجود دارد (۲۰/۰=P= ۰/۰۱۳ ، r). نتیجه گیری: براساس پژوهش حاضر، میان استفاده از مکانیسم های دفاعی رشدیافته با میزان خودکارآمدی بیماران ایسکمیک قلبی رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد؛ یعنی با افزایش استفاده از مکانیسم های دفاعی رشدیافته، میزان خودکارآمدی آنها ارتقا می یابد؛ بنابراین آموزش و تقویت مکانیسم های رشدیافته و کاهش مکانیسم های رشدنیافته و روان آزرده از سوی پرستاران پیشنهاد می شود.

کلیدواژه ها:

Defenses mechanisms ، Self-efficacy ، Ischemic heart disease ، Patients ، مکانیسم های دفاعی ، خودکارآمدی ، بیماری ایسکمیک قلبی ، بیمار