جهانی شدن و تاثیر آن بر نظام معماری کلانشهرهای معاصر

امروزه از جمله این پدیده های فرهنگی معاصر، پدیده و فرایند جهانی شدن می باشد که از آثار و نتایج دوران مدرنیته، توسعه و پیشرفت فناوری اطلاعات است. افزایش وابستگی های جهانی، فشردگی فضا و زمان و درهم تنیدگی عناصر، توصیف کننده شرایط متکثر کنونی جهان است و جهانی شدن را به مقوله ای مناقشه برانگیز مبدل ساخته است. معماری و هنر جهانی می تواند هنر همزیستی و شکل دهی به ترکیبی متنوع از دیدگاه های متفاوت باشد، همان گونه که جهانی شدن را می توان همبستگی تفاوت ها نامید، فرایندی که با تکثر سامان یافته و تفاوتها در کنار احترام به مقوله های قومی و محلی، شرایط آفرینش و خلاقیت نوینی را ممکن می سازد و در نهایت به وحدت می رسد. پس از پیروزی انقلاب اسلامی وقوع تحولات گسترده ناشی از ارزش های انقلاب, همچنین نفوذ اندیشه های تکثرگرای پست مدرن غربی و تولید پارادایم هایی متفاوت با فرهنگ سنتی جامعه, سبب ایجاد دگرگونی های بسیاری در حوزه معماری گردید. این امر در تناسب با روح عمومی جریانات هویت طلبانه معماری, ضرورت تغییر برنامه آموزشی معماری را نیز به جدیت طرح می کرد. در همین راستا فرایند جهانی شدن که با گسترش تکنولوژی های اطلاعاتی- ارتباطی نوین همراه بوده، از نظر کمی و کیفی ارتباطات انسانی را گسترش داده و ارکان مختلف زندگی اجتماعی را تحت تاثیر خود قرار داده است. یکپارچگی جهانی، پدیده ای بیرونی و مربوط به نظام های بزرگ، میدان های بازار جهانی یا صرفا روندهای تاثیرگذار بر ملت ها نیست، بلکه پدیده ای ذاتی نیز هست و تاثیر آن را باید در مقیاس های کلان میانی و خرد مورد توجه قرار داد. زندگی، شخصیت، هویت، هیجان ها و روابط مردم با یکدیگر، با روند یکپارچگی جهانی تغییر شکل می دهند و حالت جدید می گیرند؛ چون یکپارچگی جهانی، فرهنگ محلی و محتوای زندگی محلی را مورد تهاجم قرار می دهد و ما را مجبور می کند تا به صورتی بازتر، انعطاف پذیرتر و فردی تر زندگی کنیم.

کلیدواژه ها:

واژه کلیدی: جهانی شدن ، نظام معماری ، کلانشهرهای معاصر