کاربرد روش DNA ریزماهواره ای در تعیین تنوع ژنتیکی مولدین پرورش میگوی سفید غربی (Penaeus vannamei: Boone, ۱۹۳۱) در مراکز تکثیر استان بوشهر

هدف از انجام این مطالعه شناسایی جمعیت های مختلف مولدین میگوی سفید غربی پرورشی در مراکز تکثیر استان بوشهر و تعیین شاخص های ژنتیکی آنها بر اساس اطلاعات تاریخچه ای ذخیره های مختلف بود. به این منظور استخراج DNA از بافت عضله ۳۰ قطعه مولد از هر یک از یازده ذخیره مختلف با استفاده از کیت تجاری صورت گرفت. تکثیر توالی های تکراری از طریق تکنیک PCR با استفاده از ۱۰ جفت آغازگر اختصاصی در پژوهشکده میگوی کشور انجام شد. نتایج نشان داد که تعداد آلل ها در ذخیرههای مورد بررسی در دامنه ۵.۵-۴.۵ قرار داشت. بیشترین میزان فراوانی آللی در مولدین پرورشی ذخیره سوم از مرکز تکثیر پارس آبزیان(H۲) با میزان ۰.۳۵۹±۵.۲ مشاهده شد. همچنین میانگین هتروزیگوسیتی مشاهده شده در مولدین پرورشی ذخیره دوم از مرکز تکثیر لیان گستر طلایی (H۵) با میزان ۰.۱۵۲±۰.۶۶۹ بیشتر از مولدین سایر مراکز بود. نتایج این مطالعه نشان داد که میزان شاخص های ژنتیکی مولدین پرورشی ذخیره سوم از مرکز تکثیر H۲ در مقایسه با سایر ذخیره های موجود در مراکز تکثیر استان بوشهر افزایش یافته است. ضریب همخونی در ذخیره های اول مولدین مراکز تکثیر زادآوری مند (H۳) و دلارام (H۱) به ترتیب با میزان ۰.۱۰۵±۰.۵۹۵ و ۰.۱۴۵±۰.۵۴۷ بطور معنی داری بیشتر از سایر ذخیره ها بود. با توجه به نتایج بدست آمده میتوان اینگونه عنوان کرد که به منظور افزایش شاخص های ژنتیکی مراکز، باید از مولدین با تنوع ژنتیکی بالاتری استفاده شود.

کلیدواژه ها:

Genetic diversity ، Inbreeding ، Penaeus vannamei ، تنوع ژنتیکی ، ضریب همخونی ، فراوانی آللی ، میگوی سفید غربی ، استان بوشهر