باران ربایی توده های دست کاشت بلندمازو، پلت و کاج بروسیا در فصل رویش

تغییر مقدار باران ربایی و در پی آن تغییر بیلان آبی از مهم ترین پیامدهای جنگل کاری با گونه های بومی و غیربومی جهت احیای جنگل های مخروبه هیرکانی است. هدف از اجرای پژوهش پیش رو، مقایسه باران ربایی توده های دست کاشت بلندمازو (Quercus castaneifolia C.A.Mey)، پلت (Acer velutinum Bioss) و کاج بروسیا (Pinus brutia Ten) در فصل رویش در جنگل دارابکلا- ساری بود. مقدار باران و تاج بارش از ۱۵ اردیبهشت تا ۱۵ آبان ۱۳۹۱ به ترتیب با استفاده از شش و ۲۰ عدد جمع آوری کننده پلاستیکی با قطر دهانه هشت سانتی متر اندازه گیری شدند. باران ربایی از تفاضل تاج بارش و بارندگی برآورد گردید. در مجموع ۲۰ مورد باران با عمق تجمعی ۳۴۶/۵ میلی متر اندازه گیری شد. مجموع عمق باران ربایی در توده های بلندمازو، پلت و بروسیا به ترتیب ۸۶/۲، ۱۰۷/۹ و ۱۷۸/۳ میلی متر بود. نتایج نشان داد که باران ربایی در فصل خشک سال (از اردیبهشت تا شهریور ماه) بیشتر می باشد. بین درصد باران ربایی و بارندگی در هر سه توده همبستگی های معنی دار و کاهشی (ضریب تعیین در توده های بلندمازو، پلت و بروسیا به ترتیب، ۰/۷۸۱، ۰/۷۱۶ و ۰/۶۱۸) مشاهده شد. برآورد میزان باران ربایی تاج پوشش در انتخاب گونه های مناسب و سازگار برای جنگل کاری در مناطق مخروبه ناحیه خزری و نیز برآورد بیلان آبی جنگل کاری ها حایز اهمیت است.

کلیدواژه ها:

باران ربایی ، بلندمازو ، پلت ، جنگل کاری ، فصل رویش ، کاج بروسیا