خودکار آمدی پژوهشی و عوامل مرتبط آن در دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی

مقدمه: خودکار آمدی پژوهشی را می توان به عنوان قضاوت های افراد نسبت به توانایی های خود در زمینه پژوهش به منظور سازماندهی و اجرای یک سلسله امور برای رسیدن به عملکردهای پژوهشی مشخص شده بیان کرد. لذا این پژوهش با هدف بررسی خودکار آمدی پژوهشی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی انجام شد. روش کار: مطالعه حاضر، مطالعه تحلیلی مقطعی که بروی ۲۴۰ نفر از دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی انجام شد. دانشجویان به روش تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. جهت جمع آوری داده ها از پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک دانشجویان و پرسشنامه خودکارآمدی پژوهشی دانشجویان مورد استفاده قرار گرفت. تجزیه و تحلیل داده ها توسط نرم افزار ۲۰ SPSS و با استفاده از آزمون های آماری توصیفی( شامل میانگین، انحراف معیار، فرآوانی و درصد) و ازمون های استنباطی انجام شد. یافته ها: براساس نتایج مطالعه فراوانی دانشجویان دختر ۱۵۵(۸/۶۶ درصد) بوده است. میانگین و انحراف معیار سن دانشجویان ۶/۳±۲/۲۲ سال بود. میانگین و انحراف معیار نمره کلی خودکارآمدی پژوهشی ۰۲/۳۶± ۲۴/۱۵۱، میانگین و انحراف معیار سنجه های خودکارآمدی آماری و تحلیلی ۲۵/۱۰±۲۲/۳۲، خودکارآمدی در مفهوم پردازی۹۹/۸ ± ۵۲/۳۵، خودکارآمدی در روش و اجرا ۰۵/۷ ±۴۱/۳۱، خودکارآمدی در پژوهش کیفی ۳۹/۴ ±۵۹/۱۲، خودکارآمدی گزارش نویسی ۷۶/۵ ± ۶۹/۱۸، خودکارآمدی در مهارت ها و تبحرها ۶۴/۳ ± ۶۶/۱۵ و خودکارآمدی در اخلاق ۸۶/۲ ± ۳۸/۹ بدست آمد. نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد، خودکارآمدی پژوهشی در حد متوسط است و برای ارتقاء نیاز به مداخلات آموزشی مناسب وجود دارد.

کلیدواژه ها:

Research Self-Efficacy ، Self-Efficacy ، Students ، Research Activity ، خودکارآمدی پژوهشی ، خودکارآمدی ، دانشجویان ، فعالیت پژوهشی