مقایسه تاثیر عصاره گل ساعتی و دیازپام در دوران بارداری بر تراکم نورونی نئوکورتکس مغز نوزادان موش صحرایی

چکیده زمینه و هدف: گل ساعتی با نام علمی incarnata Passiflora (تیره passifloraceae) در طب سنتی به عنوان داروی خواب آور و آرام بخش استفاده می شود. در مطالعه حاضر اثرات مصرف گل ساعتی با داروی دیازپام در دوران بارداری بر ساختار بطن های طرفی مغز نوزادان یک روزه موش صحرایی مقایسه شده است. مواد و روش کار: پژوهش حاضر یک مطالعه تجربی بود. دراین مطالعه، موش های صحرایی باردار پس از آمیزش به ۳ گروه ۶ تایی: کنترل، تیمار ۱(۲۰۰ میلی گرم/کیلوگرم عصاره گل ساعتی)، تیمار ۲(دیازپام ۲ میلی گرم/کیلوگرم) تقسیم شدند. تیمار گروه های ۱ و ۲ از روز ۱۲ حاملگی تا زمان زایمان به صورت روزانه و تزریق زیرپوستی انجام شد. سپس از بین نوزادان متعلق به هر مادر ۲ نوزاد انتخاب، مغز آنها فیکس (فرمالین ۱۰%) و پس از تهیه برشهای سریالی (۷ میکرون) و رنگ آمیزی (هماتوکسیلین-ائوزین) حجم بطنهای طرفی به روش کاوالیه و تراکم نورونی نئوکورتکس به روش دایسکتور محاسبه شد. در نهایت داده ها با استفاده از نرم افزارSPSS۱۹ وآزمون تی زوج و آنالیز واریانس یک طرفه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: در مقایسه با گروه کنترل، تجویز مادری عصاره گل ساعتی باعث بروز اختلاف معناداری در حجم بطنهای طرفی و تراکم نورونی نئوکورتکس نشد. اما در گروه تیمار با دیازپام حجم بطنهای طرفی و تراکم نورونی به طور معناداری افزایش یافت (۰۵/۰ p < ). نتیجه گیری: تیمار با عصاره گل ساعتی با دوز ۲۰۰ میلی گرم بر کیلوگرم دارای اثرات تراتوژنیک آشکاری بر مغز در حال تکوین جنین نیست. در عین حال اثرات احتمالی تراتوژنیک دوزهای بالاتر عصاره گل ساعتی را نمی توان رد کرد.

کلیدواژه ها:

Key words: Passiflora incarnata ، diazepam ، neocortex ، foetus ، rat ، واژه های کلیدی: گل ساعتی ، دیازپام ، نئوکورتکس ، جنین ، موش صحرایی