سیاست خارجی ایران و کشورهای آمریکایی لاتین؛ سالهای ۱۳۹۰تا ۱۳۹۵

دکتر حسن شمسینی غیاثوند-ابولفضل سلیمان فلاح سیاست خارجی کارامد و مطلوب در عصر جهانی شدن  با توجه به ارتباط با همه کشورهای جهان تحقق می یابد. ایران در دهه اخیر بنا به دلایل داخلی، منطقه ای و جهانی تلاش کرده است که روابط خود را با همه کشورها از جمله امریکای لاتین افزایش دهد. گرچه موفقیت هایی سیاسی و اقتصادی در این ارتباط حاصل شده است، اما باید خاطر نشان کرد که روابط ایران با آمریکای لاتین از گذشته  تاکنون دستاورد محسوسی نداشته است. دلایل این امر را باید در موضوعاتی همچون دوری جغرافیایی از یکدیگر، فقدان پتانسیل های داخلی برای گسترش روابط اقتصادی و سیاسی، عدم آگاهی درست از مسایل  و ظرفیت های یکدیگر و همچنین دخالت بازیگران جهانی از جمله امریکا جستجو کرد. در واقع روابط ایران با امریکای لاتین و همگرایی نسبی در برخی موضوعات بین المللی همچون تقابل با امریکا، ماهیت دولت ها، چگونگی توسعه اقتصادی، با چالش های اقتصادی و بنیادینی  از قبیل  آشنایی ناکافی از قابلیت های اقتصادی و ظرفیت های موجود در آمریکای لاتین، بی ثباتی سیاسی در کشورهای منطقه وتغییرات در کابینه دولت ها، نوع بلوک بندی جهانی، نفوذ حداکثری  چینی ها و ژاپنی ها و آمریکایی در بازارهای این مناطق مواجه است

کلیدواژه ها:

ایران ، امریکای لاتین ، سیاست خارجی ، احمدی نژاد ، روحانی ، امریکا