بررسی میزان همه گیرشناسی اضطراب امتحان و رابطه خود-کارآمدی و جایگاه مهار با آن با توجه به متغیر هوش

هدف از پژوهش حاضر بررسی میزان همه گیرشناسی اضطراب امتحان و رابطه آن با خود کارآمدی و جایگاه مهار درونی با توجه به کنترل متغیر هوش در دانش آموزان پسر و دختر دبیرستان های اهواز می باشد. نمونه مربوط به همه گیرشناسی ۳۱۰۹ دانش آموز پسر و دختر دبیرستان های اهواز بود که با روش تصادفی ساده انتخاب شدند. همچنین ۳۴۰ دانش آموز برای آزمون فرضیه ها به طور تصادفی گزینش شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه اضطراب امتحان برای همه گیرشناسی ، و مقیاس خود کار آمدی ، پرسشنامه جایگاه مهار و آزمون هوش ، برای آزمون فرضیه ها استفاده شد. نتایج نشان داد که میزان همه گیرشناسی اضطراب امتحان در نمونه مورد بررسی ۳/۱۷ درصد است . میزان همه گیرشناسی اضطراب امتحان در دانش آموزان دختر نسبت به پسر ( ۲۲ درمقابل ۱۲/۸ درصد) و عرب نسبت به فارس (۱۸/۷ در مقابل ۱۶/۴) بیشتر است . نتایج آزمون فرضیه ها نشان داد که با کنترل متغیر هوش ، اضطراب امتحان با خودکار آمدی (۰/۲۹-=r) و جایگاه مهار درونی (۰/۲۴-=r) همبستگی منفی معنی داری دارد. همچنین ، نتایج پژوهش نشان داد که بین ترکیب خطی متغیرهای پیش بین ( خود کار آمدی ، جایگاه مهار درونی و هوش ) با متغیر ملاک (اضطراب امتحان ) همبستگی چندگانه معنی داری وجود دارد(۰/۰۱=P).

کلیدواژه ها:

اضطراب امتحان ، خودکارآمدی ، جایگاه مهار درونی و هوش