کاربرد مدل های تخصیص مکان مبتنی بر تحلیل شبکه در ارزیابی مکانی ایستگاه های آتش نشانی مطالعه موردی شهر سنندج

بررسی، تحلیل و چیدمان اصولی و مبتنی بر برنامه ریزی شهری کاربری های شهری همواره یکی از دغدغه های اصلی برنامه ریزیان شهری و شهرسازی بوده است. امدادرسانی در هنگام بحران و ضرورت خدمات رسانی به موقع بسیار حیاتی است. در این میان عواملی همچون شبکه ارتباطی، شعاع عملکردی، کاربری های مجاور، دانه بندی، تراکم جمعیت و ... در مکان یابی ایستگاه های آتش نشانی موثر است. شهر سنندج به عنوان بزرگ ترین شهر استان کردستان و مرکز سیاسی- اداری به دلیل موقعیت حساس، شرایط خاص توپوگرافی، وجود بافته های متراکم، ناکارآمد، حاشیه نشین و ... مستعد انواع مخاطرات انسانی و محیطی است. با توجه به جانمایی ۵ ایستگاه آتش نشانی موجود و میزان تقاضا به نظر می رسد این تعداد برای خدمات رسانی کافی نباشد. بنابراین برای مکان یابی ایستگاه های جدید از ترکیب ۲ مدل ترکیب مدل فازی با مدل ترکیب خطی وزن دار به همراه مدل تحلیل شبکه و مدل تخصیص مکان استفاده گردید. درنهایت ۳ ایستگاه پیشنهادی جدید در مناطق مختلف شهرداری ارائه شدند. نتایج مدل نشان می دهد مناطق ۱ و ۲ شهرداری به ترتیب دارای شرایط نامناسبی ازنظر ارائه خدمات آتش نشانی دارا هستند. ازنظر تحلیل شبکه و مدل تخصیص مکانی نیز مناطق ۲، ۲ و ۴ ازنظر شعاع پوشش دهی دارای مشکلاتی هستند. درنهایت با ترکیب مدل های فوق و موقعیت فعلی ایستگاه های آتش نشانی ۳ موقعیت پیشنهادی در مناطق ۱، ۲ و ۴ شهرداری سنندج با توجه به کاربری تاسیسات و تجهیزات شهری داده شد.

کلیدواژه ها:

مکان یابی ، آتش نشانی ، ترکیب مدل فازی و خطی وزن دار ، تحلیل شبکه ، شهر سنندج