برنامه ریزی راهبردی بهسازی و بازسازی بافت های فرسوده با سنجش شاخص دسترسی نفوذ سواره معابر (مطالعه موردی : شهرک حوزه یک منطقه ۱۰ شهرداری شیراز)

جابه جایی های یا حمل و نقل شهری یک جزء اصلی در زیرساخت شهری است و برای شکوفایی شهری ضروری است. بواسطه حمل و نقل مناسب، مشارکت اجتماعی به میزان قابل توجهی افزایش می یابد که این امر منجر به سطوح بالایی از عدالت اجتماعی می شود. طبق گزارش هابیتات (۲۰۱۲)کارشناسان در سراسر جهان خیابان های متراکم را به عنوان یکی از مهمترین کمبود زیرساختی و از آن به عنوان یکی از موانع شکوفایی یاد کرده اند (هایبات ۲۰۱۲، ص.۱۴۲). یکی از مسائل اساسی شهرهای تاریخی ، توجه به بهسازی و نوسازی بافت های فرسوده شهر می باشد. هدف پژوهش حاضر شناخت شاخص های بافت های فرسوده و برنامه ریزی در راستای احیا و بازسازی این بافت ها است. تحقیق حاضر از نوع کاربردی توسعه ای و روش آن توصیفی تحلیلی است. هدف از این پژوهش، مطالعه ی نمونه ای، شهرک های گلدشت محمدی، شهید باهنر و عرفان است که در حوزه یک منطقه ۱۰ شهرداری شیراز واقع شده اند و با استفاده از سیستم اطلاعات جغرافیایی، یکی از شاخص های میزان فرسودگی(میزان نفوذ سواره) در آن شناسایی، استخراج و امید است نقشه های خروجی برای تصمیم سازی ها و تصمیم گیری های بعدی مورد استفاده قرار بگیرد. در این پژوهش از نرم افزاری Excel، Arc GIS و Google earth استفاده شده است. ۸۵ عارضه گذر شهری (بلوار، خیابان، زیرگذر، کوچه، بن بست و...) در این شهرک ها شناسایی و اطلاعات آنها جمع آوری و ثبت گردید. فرایند به صورت است که ابتدا لایه عارضه معابر تهیه گردید سپس نوع (بلوار، خیابان، زیرگذر، کوچه، بن بست و...) مشخص و نهایتا عرض سواره آنها با استفاده از اسناد و بازدید میدانی تکمیل گردید. نقشه معابر این حوزه بر اساس عرض سواره آنها نشانگر آن است که در شهرک ها معابر کم عرض و پر پیچ و خم وجود ندارد و از این لحاظ جزء بافت فرسوده محسوب نمی شود که نیاز به بهسازی و نوسازی داشته باشند. آمار کمی میزان نفوذ در این شهرک نیز به این صورت است که ۸۷ درصد معابر عرض بیش از ۶ متر دارند، ۴۳ دصد معابر عرض ۳-۶ دارند.

کلیدواژه ها:

GIS ، میزان نقوذ دسترسی ، بافت فرسوده ، شهرداری شیراز ، منطقه ۱۰شهرداری شیراز