مقایسه پریشانی روانشناختی و ذهن آگاهی مادران دانش آموزان ابتدایی با و بدون اهمالکاری تحصیلی

هدف پژوهش حاضر مقایسه پریشانی روانشناختی و ذهن آگاهی مادران دانش آموزان ابتدایی با و بدون اهمالکاری تحصیلی بود. پژوهش از نظر هدف، کاربردی و از لحاظ روش شناسی توصیفی از نوع علی و مقایسه ای بود. جامعه پژوهش شامل کلیه دانش آموزان مشغول به تحصیل در مقطع ابتدایی مناطق ۲ و۴ شهر تهران در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۳۹۹ به همراه مادرانشان بودند. روش نمونه گیری به صورت تصادفی مرحله ای بود. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه اهمالکاری تحصیلی سولومون و راثبلوم (۱۹۸۴) که ابتدا بر روی ۱۷۲ نفر از دانش آموزان مورد مطالعه اجرا گردید و افراد دارای نمره یک انحراف استاندارد بالاتر از میانگین در گروه دانش آموزان اهمالکار (۳۵ نفر) و افراد دارای نمره یک انحراف استاندارد پایین تر از میانگین در گروه دانش آموزان بدون اهمالکاری تحصیلی (۳۹ نفر) قرار گرفتند، و همچنین پرسشنامه پریشانی روان شناختی کسلر و همکاران (۲۰۰۳) و ذهن آگاهی والچ و همکاران (۲۰۰۶) بود که توسط مادران دارای فرزند با و بدون اهمالکاری تحصیلی تکمیل گردید. یافته های پژوهش با استفاده از روش تحلیل واریانس چند متغیری (Manova) و آزمون t مستقل و نرم افزار آماری SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج تحلیل یافته ها نشان داد که مادران دانش آموزان ابتدایی با اهمالکاری تحصیلی در مقایسه با مادران دانش آموزان ابتدایی بدون اهمالکاری تحصیلی در هر سه مولفه پریشانی روان شناختی (افسردگی، اضطراب و استرس) میانگین نمرات بالاتری کسب کردند. همچنین مادران دانش آموزان ابتدایی با اهمالکاری تحصیلی در مقایسه با مادران دانش آموزان بدون اهمالکاری تحصیلی از ذهن آگاهی پایین تری برخوردار بودند. در نتیجه توصیه می شود که برنامه ریزان فرهنگی و آموزش عالی به بهبود سطح ذهن آگاهی و کاهش پریشانی روانشناختی جهت کاهش شیوع پدیده اهمال کاری تحصیلی در بین دانش آموزان توجه نمایند.

کلیدواژه ها:

پریشانی روانشناختی ، ذهن آگاهی ، دانش آموزان ، اهمالکاری تحصیلی.