مراقبت آگاهانه از فرد مبتلا به ویروس کرونا از زبان بهبودیافتگان؛یک مطالعه کیفی در ایران

مقدمه: هدف از پژوهش حاضر، توصیف تجربه های بیماران بهبودیافته از کووید ۱۹ در مورد عوامل روانشناختی موثر بر بهبود آنان است. روش: این مطالعه کیفی در سال ۱۳۹۹ انجام شد. روش جمع­آوری داده­ها مصاحبه­های عمیق نیمه ساختاریافته بود. مشارکت کنندگان بیمارانی بودند که از بیماری کرونا رهایی یافته و مایل به صحبت کردن درباره تجربه خود در طول بیماری بودند. نمونه­گیری از ۳ شهر گچساران، باشت و نورآباد انجام شد. رویکرد مورد استفاده در نمونه گیری، نمونه­گیری با در نظر گرفتن هدف مطالعه  بود. داده­ها به روش تحلیل محتوا آنالیز شد. مدیریت کدهای استخراج شده از طریق نرم­افزار MAXQDA نسخه ۱۰ انجام شد. یافته ها: در مجموع تعداد ۱۵ مصاحبه با ۸ زن و ۷ مرد ۲۳ تا ۵۸ ساله انجام شد. تحلیل صحبت های شرکت­کنندگان عوامل کمک­کننده به بهبود سلامت روان بیماران مبتلا به کرونا منجر به شناسایی ۳۰۵ کد شد که در ۲ طبقه اصلی شامل «بیمار مثبت­اندیش» و «اطرافیان همدل» و ۹ طبقه فرعی طبقه­بندی شد. نتیجه گیری: با توجه به نتایج این تحقیق افکار و رفتار فرد مبتلا به کرونا و اطرافیان او (پرسنل و آشنایان) در سلامت روان و تسریع روند بهبود فرد مبتلا تاثیر­گذار است که لازم است اطرافیان بیمار به آن توجه داشته باشند. یکی از مسئولیت های کادر درمان تدارک مشاوره­هایی برای اطرافیان و پرستاران بیماران در خصوص افکار و رفتار بیمار و اطرافیان او است.

کلیدواژه ها:

کووید ۱۹ ، بهبودی ، مطالعه کیفی ، همدلی ، عوامل روانشناختی