مقایسه مهارت های اجتماعی و یادگیری خود راهبر دانش آموزان مدارس هوشمند و سنتی دوره متوسطه دوم

هدف از این پژوهش، مقایسه مهارت های اجتماعی و یادگیری خود راهبر دانش آموزان مدارس هوشمند و سنتی دوره متوسطه شهرستان مرودشت است. پژوهش حاضر از لحاظ هدف تحقیق، از نوع کاربردی و به لحاظ نوع تحقیق ، ماهیت و اهداف پژوهش از نوع علی مقایسه ای است؛ جهت روش آماری از آزمون تی گروه های مستقل استفاده گردید. جهت گرد آوری داده های مورد نیاز از پرسشنامه محقق ساخته استفاده شده است که دارای پایایی ۸۰/۰ وهمچنین ضریب آلفای کرونباخ۸۴/۰ است. جهت گردآوری داده ها ، از پرسشنامه ی مهارت های اجتماعی SSRS (Gresham, ۱۹۹۰)، یادگیری خودراهبر گاگلیلمینو (Guglielmino, ۱۹۷۷)، استفاده شد. سوالات پژوهش بر اساس مقیاس پنج درجه ای لیکرت تنظیم شده است.جامعه آماری شامل تمامی دانش آموزان مدارس هوشمند وسنتی در شهرستان مرودشت در سال تحصیلی ۹۴-۱۳۹۳ برابر ۳۳۵۵ نفر و  نمونه تحقیق در این پژوهش بر اساس جدول مورگان ۲۷۰ نفر است، در این پژوهش از روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای استفاده شده است  که در دو گروه ۱۳۵ نفره قرار گرفته اند که شامل مدارس هوشمند و مدارس معمولی هستند و مشغول به تحصیل هستند. نتایج این پژوهش نشان می دهد که بین میزان یادگیری خودراهبر دانش آموزان مدارس هوشمند و سنتی، تفاوت معنادار وجود دارد که میزان یادگیری خودراهبر دانش آموزان مدارس هوشمند از مدارس سنتی بیشتر است و بین میزان مهارت های اجتماعی دانش آموزان مدارس هوشمند و سنتی تفاوت معناداری وجود ندارد.

کلیدواژه ها:

مهارت های اجتماعی ، یادگیری خود راهبر ، مدارس هوشمند ، مدارس سنتی