ارزیابی فنی سامانه های آبیاری قطره ای (مطالعه ی موردی: شهرستان سرباز)

محدودیت منابع آبی در شرایط آب و هوایی ایران، مشکل اصلی در راه افزایش تولید محصولات کشاورزی می باشد. روشهای آبیاری قطره ای به لحاظ توان مطلوب در توزیع آب با بازده ی بالا راه حلی مناسب برای بهره وری بهینه از منابع آبی است. در این تحقیق، ۸ سامانه ی آبیاری قطره ای در شهرستان سرباز مورد ارزیابی قرار گرفتند و فراسنجهای ضریب یکنواختی (CU) ، یکنواختی توزیع (DU) ، بازده ی توان کاربرد (PELQ) ، بازده ی واقعی کاربرد (AELQ) ، یکنواختی انتشار آب قطره چکانها (EU) و حداکثر اختلاف فشار در چندراهه ها ، به ترتیب ۳۱/۹۳ ، ۵۱/۸۹ ، ۶۶/۶۸ ، ۶/۷۲ ، ۵/۷۶ و ۸۵/۴۲ درصد محاسبه شدند. همچنین، برای تجزیه و تحلیل بهتر منحنی تغییرات بده ی قطره چکانها در طول لوله های جانبی واقع بر چندراهه ی مورد آزمایش سامانه ترسیم گردید. در سامانه ی AW۱ آبیاری بیش از حد نیاز صورت گرفته و در نتیجه تلفات عمقی آب در سامانه وجود داشت. در حالی که در بقیه سامانه ها مقدار آب آبیاری به مراتب کمتر از نیاز آبی بوده، و در نتیجه عملا کم آبیاری ناخواسته صورت می گرفت. بطور کلی می توان گفت که مشکل عمده ی سامانه های آبیاری قطره ای در شهرستان سرباز کم بودن سطح خیس شده ، نامناسب بودن عمق آب آبیاری ، نامناسب بودن فشار و توزیع غیریکنواخت آن، و پایین بودن دانش و مهارت کاربران سامانه های آبیاری قطره ای می باشد.

کلیدواژه ها:

آبیاری قطره ای ، یکنواختی توزیع ، بازده ی توان ، بازده ی واقعی ، یکنواختی پخش آب