رفاه اجتماعی و عوامل موثر بر آن مطالعه موردی شهر تهران

نوشتار حاضر به بررسی یکی از مهمترین موضوعات اجتماعی با عنوان میزان برخورداری از رفاه اجتماعی در بین شهروندان تهرانی می پردازد، به لحاظ نوع روش تحقیق، نوشتار حاضر از نوع تحقیقات رابطه ای است که در آن به شناسایی روابط و برهمکنش متغیرها بر یکدیگر پرداخته می شود. برای رسیدن به اهداف تحقیق از دو روش اسنادی و میدانی (پیمایشی) استفاده شد. در تدوین چارچوب نظری از نظریات روانشناسان اجتماعی و جامعه شناسان استفاده شد و مجموعه این نظریه های به ما بیان می کنند که رفاه دارای ابعاد متفاوتی است که این ابعاد از مسائل فردی و روانشناختی شروع شده و به مسائل کلان سیاسی و اقتصادی در حوزه عملکرد مسئولان ختم می شود. جامعه آماری تحقیق شامل افراد ۱۵تا۶۵ سال ساکن شهر تهران است و حجم نمونه آن بر طبق فرمول کوکران ۳۸۵ نفر است. نتایج نشان می دهد که میزان برخورداری از رفاه در بین ۲۶درصد از پاسخگویان در حد کم و خیلی کم است و در مقابل در بین ۷/۱۹ درصددر سطح بالا و در نهایت در بین ۵۴ درصد از پاسخگویان احساس رفاه اجتماعی در سطح متوسط است. اما عوامل تبیین کننده رفاه بر طبق مدل رگرسیونی نشان می دهد که متغیرهای " اعتماد به کارایی مسئولان (با ضریب۲۴/۰)، دینداری (با ضریب ۱۸/۰)، پایگاه اقتصادی و اجتماعی افراد (با ضریب ۱۳/۰)، احساس عدالت اجتماعی (با ضریب۱۲/۰)" دارای تاثیر مثبت(مستقیم) بر میزان رفاه اجتماعی در بین افراد هستند، و اما متغیرهای " احساس بیگانگی اجتماعی (با ضریب ۳۸/۰-)، تقدیر گرایی (با ضریب ۱۵/۰-)" دارای تاثیر کاهنده بر میزان رفاه اجتماعی می باشند. در مجموع، متغیرهای مذکور توانسته اند ۴۰ درصد از تغییرات متغیر احساس برخورداری از رفاه اجتماعی را تبیین کنند. و به عبارت دیگر، این نتیجه نشان می دهد که ۴۰ درصد از میزان احساس برخورداری از رفاه اجتماعی تابع متغیرهای مذکور است.

کلیدواژه ها:

رفاه اجتماعی ، اعتماد به مسئولان ، احساس عدالت ، روحیه مادی گرایی ، احساس بیگانگی اجتماعی و تقدیرگرایی