بررسی رضایت، انگیزش و عملکرد شغلی کارکنان آموزشی یک دانشکده ی نظامی

تحقیق حاضر، به منظور بررسی میزان رضایت، انگیزش و عملکرد شغلی کارکنان آموزشی صورت گرفته است. به همین منظور، از جامعه ی آماری که مشتمل بر کارکنان آموزشی بود ۹۳ نفر انتخاب شدند. شیوه ی انتخاب آزمودنی های تحقیق، به صورت سرشماری است؛ یعنی، تمام افراد در تحقیق شرکت داشتند و پرسش نامه های کامل عودت داده شده ۹۳ نفر می باشد. برای جمع آوری اطلاعات از پرسش نامه ی رضایت شغلی (JDI) و نیز پرسش نامه ی انگیزه های شغلی و پرسش نامه ی عملکرد شغلی که با توجه به شرایط آموزشی تنظیم شده بود استفاده گردید. ضریب پایایی سه پرسش نامه ی مورد استفاده، به ترتیب عبارتند از: ۹۶/۰، ۹۱/۰ و ۹۰/۰. یافته های پژوهش، نشان داد که کارکنان آموزشی از رضایت، انگیزش و عملکرد شغلی بالاتر از متوسط برخوردارند. مولفه های رضایت از حقوق و رضایت از ارتقا پایین تر از بقیه ی مولفه ها هستند. نیازهای سطح پایین و سطح بالای کارکنان، همگی در سطحی بالاتر از متوسط قرار دارند. مهم ترین عامل رضایت شغلی کارکنان آموزشی، خود شغل یا نفس کار؛ یعنی، تدریس و آموزش می باشد. انگیزه های قدرت و معنوی، پیش بینی کننده های عملکرد شغلی کارکنان آموزشی هستند و درمجموع انگیزش شغلی و رضایت شغلی و تعامل آن ها پیش بینی کننده ی عملکرد شغلی کارکنان هستند.

کلیدواژه ها:

انگیزش ، رضایت ، عملکرد و کارکنان آموزشی