بررسی رابطه مدیریت استعداد با مدیریت دانش با نقش میانجی انگیزه شغلی(مورد مطالعه: پتروشیمی پردیس عسلویه)

هدف این پژوهش تعیین تاثیر مدیریت استعداد بر مدیریت دانش با نقش میانجی انگیزه شغلی می باشد. این پژوهش از نظر هدف کاربردی، از نظر روش توصیفی-همبستگی و از نظر جمع آوری داده ها میدانی است. جامعه آماری پژوهش، کلیه کارکنان مجتمع پتروشیمی پردیس عسلویه (۲۱۰۰ نفر) بودند که از بین آنها که با توجه به متغیرهای پژوهش(سه متغیر اصلی با ۱۴ مولفه) به ازاء هر متغیر و مولفه های آن(۱۹ نفر) یعنی جمعا ۲۷۰ نفر به عنوان نمونه تعیین و به شیوه تصادفی طبقه ای انتخاب گردیدند. ابزارهای پژوهش پرسشنامه ی مدیریت استعداد اوهلی(۲۰۰۷)، پرسشنامه مدیریت دانش فونگ و چی (۲۰۰۹) و پرسشنامه انگیزش شغلی هاکمن و اولدهام(۱۹۸۰) بودند. روایی پرسشنامه ها توسط متخصصان تایید و ضریب پایایی، با استفاده از فرمول آلفای کرونباخ برای پرسشنامه مدیریت استعداد۰.۹۲۶، پرسشنامه مدیریت دانش ۰.۹۶۷ و پرسشنامه انگیزش شغلی ۰.۷۱۶ برآورد شد. جهت بررسی فرضیات پژوهش از مدل معادلات ساختاری و رویکرد کمترین مربعات جزئی استفاده گردید. نتایج به دست آمد نشان داده است که مدیریت استعداد بر مدیریت دانش تاثیر داشته است. همچنین مدیریت استعداد بر انگیزش شغلی نیز تاثیر داشته و تاثیر انگیزش شغلی بر مدیریت دانش نیز معنادار بوده است. نقش میانجی انگیزش شغلی نیز تایید می گردد یعنی انگیزش شغلی تاثیر مدیریت استعداد بر مدیریت دانش را تسهیل می نماید.

کلیدواژه ها:

مدیریت استعداد ، انگیزش شغلی ، مدیریت دانش