تبیین جریان ادبیات مهاجرت در رمان روایت محور «کور سرخی» اثر «عالیه عطایی»
محل انتشار: فصلنامه هنر و ادبیات تطبیقی، دوره: 1، شماره: 1
سال انتشار: 1402
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 51
فایل این مقاله در 18 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_IALCSA-1-1_005
تاریخ نمایه سازی: 9 اسفند 1402
چکیده مقاله:
ردپای ادبیات مهاجرت به سالیان بسیار دور بر می گردد، اما ورود مولفه های آشکار ادبیات مهاجرت در آثار داستانی پس از جنگ جهانی اول و دوم نمود بیشتری یافت. ادبیات مهاجرت به آثاری اطلاق می شود که راوی تجربه زندگی در فضاهایی متفاوت از فرهنگ و کشور خود را به همراه مشکلات ناشی از آن را بازگو کرده است. جستار حاضر به روش تحلیلی- توصیفی به بازنمایی مولفه های ادبیات مهاجرت در رمان «کورسرخی» نوشته« عالیه عطایی» پرداخته است. عطایی افغانستانی تبار است و در آثارش مولفه های مهاجرت بسیار پررنگ است. بحران هویت، بی آشیانگی، نوستالژیا، در حاشیه بودن، سیال بودن مکان و زمان و زبان از مولفه های شایان ذکر در این اثر است.کور سرخی روایت جان و جنگ است، نه روایتی که به صورت من و ما روایتی بازگو شده است.سعی این پژوهش ابتدا بیان تئوری های مرتبط با مهاجرت و ادبیات مهاجرت است و در ادامه تحلیل و توصیف مولفه های ادبیات مهاجرت در اثر مذکور است.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
معصومه زارع کهن
دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج