اثربخشی درمان شناختی رفتاری بر واکنش پذیری هیجانی و سیستم های مغزی و رفتاری در افراد دارای گرایش به روابط فرازناشویی

هدف از پژوهش حاضر؛ تعیین اثربخشی درمان شناختی رفتاری بر واکنش پذیری هیجانی و سیستم های مغزی- رفتاری افراد دارای گرایش به روابط فرازناشویی بود. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون -پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل زنان متاهل دارای گرایش به روابط فرازناشویی مراجعه کننده به مراکز مشاوره و خدمات روانشناختی شهر بابل در سه ماهه اول سال ۱۴۰۲ بودند که از بین آنها ۳۰ نفر نمونه بصورت نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و بصورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل (برای هر گروه ۱۵ نفر) جایدهی شدند. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه های واکنش پذیری هیجانی ناک و همکاران (۲۰۰۸) و سیستم های مغزی- رفتاری کارور و وایت (۱۹۹۴) استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تجزیه و تحلیل کوواریانس چندمتغیره (مانکووا) با کمک نرم افزار SPSS نسخه ۲۴ استفاده شد. نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل داده ها بیانگر این مطلب بود که در مرحله پس آزمون بین دو گروه آزمایش و کنترل از زنان دارای گرایش به روابط فرازناشویی از نظر واکنش پذیری هیجانی و سیستم های مغزی رفتاری (بازداری رفتاری و فعال سازی رفتاری) تفاوت معناداری وجود داشت (۰۰۱/۰.(P<

کلیدواژه ها:

روابط فرازناشویی ، درمان شناختی رفتاری ، واکنش پذیری هیجانی ، سیستم های مغزی رفتاری