بررسی عملیات والفجر۴ با استفاده از نظریه بازی ها

زمانی که جنگی رخ می دهد، فرمانده ممکن است برای وضعیت هایی تصمیم گیری کند که تجربه آن را در زمان صلح نداشته است. در نتیجه در تاریخ نظامی گری، همواره روش ها و فنونی گسترش داده شده که به آن ها اجازه می دهد در زمان صلح حرفه خود را آزمون نمایند. چنین فنونی بر اساس روش های گوناگون محاسباتی، شبیه سازی و شماتیک می باشد و «بازی جنگ» نام دارد. بازی جنگ یک روش حل مسائل تصمیم گیری با استفاده از روش های ریاضی، مدل سازی و شبیه سازی است که با توجه به قواعد، داده ها و فرآیندهای از پیش تعیین شده یا تصادفی از ابعاد منتخب یک سناریو انجام می گیرد. بازی جنگ کاملا (یا بیشتر) مصنوعی و برگرفته از یک وضعیت حقیقی و یک نبرد مبتنی بر ایده فرمانده است تا اینکه یک میدان عمل برای مهارت و تجربه مورد نیاز در هدایت و مدیریت جنگ را فراهم کند و یک میدان آزمایشی برای آزمودن طرح های راهبردی، عملیاتی و تاکتیکی است بازی جنگ یکی از روش های آموزش تصمیم سازی و تصمیم گیری برای فرماندهان نظامی است. نظریه  بازی به عنوان یکی از فنون بازی جنگ در مدل سازی مسائلی با موقعیت های تضاد و تعارض مورد استفاده  قرار می گیرد. هدف این مقاله آشنایی خوانندگان با بازی های سرهنگ بلاتو و بررسی و مقایسه  آن با عملیات والفجر ۴  است. در این بازی ها دو فرمانده آبی و قرمز در حال رقابت در یک موقعیت نبرد در چندین جبهه هستند. تخصیص مناسب نیروها طبق قواعد بازی توسط بازیکنان، موجب پیروزی در بازی خواهد شد.

کلیدواژه ها:

نظریه بازی ، بازی سرهنگ بلاتو ، عملیات والفجر ۴ ، بازی جنگ