بررسی روش تدریس ایفای نقش و تاثیر آن بر پیشرفت تحصیلی دانشآموزان دوره ابتدایی

روشهای تدریس مبتنی بر تعامل فعالیتهایی هستند سنجیده و منظم درباره موضوع یا مسئله ای خاص، در فضای کاملا اجتماعی و آزاد از نظر بیان اندیشه و تصمیم گیری. الگوی تدریس چهارچوب ویژه ای است که عناصر مهم تدریس در درون آن قابل مطالعه است و شناخت و آگاهی از عناصر و عوامل میتواند بر بهبود و پیشرفت معلم در امر تدریس موثر باشد. در روش ایفای نقش معلم، دانشآموزان براساس علایق خویش، نقشهای مورد نظر را انتخاب میکنند و با نظارت معلم و همکاری همکلاسان، به ایفای نقش میپردازند. از این طریق، آموزش قوانین و روابط اجتماعی حاکم بر جامعه بهتر انجام میشود و به یادگیری موثر میانجامد، زیرا دانشآموزان ضمن شناخت هنجارهای اجتماعی، به تحلیل آنها میپردازند و نگرش خود را تثبیت میکنند و نوعی ارتباط عاطفی و انسانی با دیگران برقرار میسازند ایفای نقش به مثابه یک روش تدریس ریشه در دو بعد شخصی و اجتماعی دانشآموزان براساس علایق خویش، نقشهای مورد نظر را انتخاب میکنند ایفای نقش، زمینه ای جهت برقراری یک ارتباط سازنده و صحیح با اطرافیان میگردد که خود حس کارآمدی را ارتقا خواهد بخشید در این مقاله سعی شده است به بررسی این روش تدریس و سنجش آن بر میزان پیشرفت تحصیلی دانشآموزان پرداخته شود. این روش موجب رشد همدلی با دیگران و بررسی مسایل و واقعیتها و از ارزشهای اجتماعی در عمل است و افتتاح باب گفتگو درباره ارزشها و چگونگی اثر آنها در زندگی روزانه است.

کلیدواژه ها:

تدریس ، نقش ، ایفای نقش ، پیشرفت تحصیلی