اثربخشی درمان شناختی رفتاری براساس مدل داگاس برعدم تحمل بلاتکلیفی، اجتناب شناختی و جهت گیری منفی نسبت به مشکل در مادران کودکان بیش فعال دارای اختلال اضطراب فراگیر

هدف پژوهش اثربخشی درمان شناختی رفتاری براساس مدل داگاس برعدم تحمل بلاتکلیفی، اجتناب شناختی و جهت گیریمنفی نسبت به مشکل در مادران کودکان بیش فعال دارای اختلال اضطراب فراگیر بود. روش پژوهش نیمه آزمایشی (طرحپیش ازمون و پس ازمون باگروه کنترل) بود. جامعه آماری شامل کلیه مادران کودکان بیش فعال دارای اختلال اضطرابفراگیر بود که درسال ۱۴۰۱ - ۱۴۰۲ به ۳ مرکزدرمانی خدمات روانشناختی شهر اصفهان مراجعه کرد و براساس ملاک هایورود به صورت هدفمند ۳۰ نفر انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه (هر کدام ۱۵ نفر) قرار گرفتند. ابزار پژوهش شاملپرسشنامه ی نگرانی ایالت پنسیلوانیا (PSWQ)، عدم تحمل بلاتکلیفی (IUS)، جهت گیری منفی به مشکل (NPOQ)،اجتناب شناختی (CAQ) بود. همچنین گروه آزمایش ۱۲ جلسه درمان شناختی رفتاری داگاس را دریافت نمودند. در نهایتتجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار spss نسخه ۲۶ توسط آزمون تحلیل کواریانس صورت گرفت. نتایج پژوهشنشان داد که بین متغیرهای عدم تحمل بلاتکلیفی، اجتناب شناختی و جهت گیری منفی نسبت به مشکل در پیش آزمونوپس آزمون تفاوت معناداری وجود دارد (p<۰/۰۵).در نهایت می توان بیان نمود درمان شناختی رفتاری براساس مدل داگاسبرکاهش عدم تحمل بلاتکلیفی، اجتناب شناختی و جهت گیری منفی نسبت به مشکل در مادران کودکان بیش فعال دارایاختلال اضطراب فراگیر موثر است.

کلیدواژه ها:

درمان شناختی رفتاری داگاس ، عدم تحمل بلاتکلیفی ، اجتناب شناختی ، جهت گیری منفی نسبت به مشکل ، کودکان بیش فعال ، اختلال اضطراب فراگیر