نقش میانجی اضطراب کرونا در رابطه بین تاب آوری، اعتیاد به رسانه های اجتماعی و پریشانی مرگ

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه تاب آوری، اعتیاد به رسانه های اجتماعی و پریشانی مرگ با میانجی گری اضطراب کرونا در کارمندان بانک ملت شهر مشهد است. این پژوهش به لحاظ هدف بنیادی، به لحاظ روش، توصیفی و از نوع همبستگی است. جامعه آماری این پژوهش کارمندان بانک ملت شهر مشهد بودند که در سال ۱۴۰۰ در شعب مختلف مشغول به کار بودند. در این پژوهش به روش نمونه گیری خوشه ای و به صورت تصادفی تعداد ۱۷۵ نفر(۳۹ زن و ۱۳۶ مرد) به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه تاب آوری(کمبلز و استین،۲۰۰۷)، پرسشنامه اعتیاد به رسانه های اجتماعی(آندریاسن و همکاران،۲۰۱۲)، پرسشنامه اضطراب کرونا(علیپور و همکاران ، ۱۳۹۸)و پریشانی مرگ)دادفر و لستر،۲۰۲۰) استفاده شد و برای تحلیل داده ها از روش تحلیل مسیر و از دو نرم افزار spss۲۲ وAmos۲۴ استفاده شد. نتایج ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل مسیر نشان داد بین اضطراب کرونا و پریشانی مرگ، اضطراب کرونا و تاب آوری ، اضطراب کرونا و اعتیاد به رسانه های اجتماعی رابطه معنادار در سطح ۰۵/۰ > P وجود دارد. همچنین نتایج تحلیل مسیر نشان داد اثر غیر مستقیم تاب آوری و اعتیاد به رسانه های اجتماعی بر پریشانی مرگ از طریق اضطراب کرونا معنادار است که به ترتیب مقادیر(ضریب تاثیر =۰۶۴/۰-) و (ضریب تاثیر= ۰۴۱/۰) می باشد. به طور کلی، یافته های مطالعه حاضر بیانگر این نکته است که نقش واسطه ای اضطراب کرونا در رابطه بین تاب آوری و پریشانی مرگ و همچنین اعتیاد به رسانه های اجتماعی و پریشانی مرگ در کارمندان بانک ملت شهر مشهد تایید می شود.

کلیدواژه ها:

اضطراب کرونا ، اعتیاد به رسانه های اجتماعی ، پریشانی مرگ ، تاب آوری ، کارمندان بانک ملت.