کواین و گزاره های تحلیلی

چکیده: بررسی ملاک تمایز گزاره های تحلیلی و ترکیبی از یکدیگر از مباحث مهم معرفتشناختی معاصر است. در این مقاله دیدگاه «کواین» درباره گزاره های تحلیلی و ترکیبی مورد بررسی قرار گرفته است، کواین با نقد مفاهیمی همچون ترادف و قواعد معناشناختی معتقد است هیچ معیاری برای تقسیم گزاره ها به تحلیلی و ترکیبی در دست نیست و در نهایت نتیجه می گیرد هیچ گزاره ای نیست که صدق آن مطلقا به زبان وابسته باشد. در پایان مقاله نظرات فیلسوفان دیگری مانند ریچارد سویین برن، آلبرت کاسلو و رودریک چیزم در نقد آرای کواین بیان شده است. خلاصه ماشینی: "در این مقاله دیدگاه «کواین» درباره گزاره های تحلیلی و ترکیبی مورد بررسی قرار گرفته است، کواین با نقد مفاهیمی همچون ترادف و قواعد معناشناختی معتقد است هیچ معیاری برای تقسیم گزاره ها به تحلیلی و ترکیبی در دست نیست و در نهایت نتیجه می گیرد هیچ گزاره ای نیست که صدق آن مطلقا به زبان وابسته باشد. به نظر می رسد حتی اگر معیار تناقض، معیار قابل قبولی در تفکیک گزاره های تحلیلی و ترکیبی از یکدیگر باشد، باز هم مساله تمام شده نیست و می توان پرسید که چرا نفی برخی از گزاره ها مستلزم است، اما نفی برخی دیگر تناقض را در پی نخواهد داشت؟ دو معیار «اندراج» و «تناقض» هر یک رویکرد خاصی را در تبیین اینکه چه گزاره ای را گزاره تحلیلی بدانیم، به همراه دارند. Ayer خود به نام «دو حکم جزمی تجربه گرایی»[۱] تمایز قائل شدن میان دو نوع گزاره تحلیلی و ترکیبی و اعتقاد به صدق پاره ای از گزاره ها مستقل از امور واقع تجربی را از احکام جزم گرایانه تجربه گرایی دانسته و معتقد است تجربه گرایی برای پایبندی به اصول خود، که همانا خودداری ارائه از هرگونه حکم جزمی درباره عالم است، باید از این احکام جزمی دست بشوید. کواین هرچند نقد خود از تفکیک میان گزاره های تحلیلی و ترکیبی را از گزاره های تحلیلی نوع دوم یعنی گزاره هایی که به ظاهر ساختار یک صدق منطقی را ندارند ولی می توان آنها را به صدق منطقی تبدیل کرد آغاز می کند، اما در نهایت حتی صدقهای منطقی را نیز مستقل از امور واقع نمی داند."

کلیدواژه ها:

معنا ، تحلیلی و ترکیبی ، ترادف ، قواعد معناشناختی ، کل گرایی معرفت شناختی ، کواین ، گزاره های تحلیلی ، صدق ، گزاره های تحلیلی و ترکیبی ، زبان