رابطه امید به زندگی و سلامت معنوی با اضطراب ناشی از کرونا در بین پرستاران شهرستان ساری

هدف از انجام این پژوهش بررسی رابطه بین امید به زندگی و سلامت معنوی با اضطراب ناشی از کرونا در بین پرستاران شهرستان ساری است. روش پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری در این پژوهش کلیه پرستاران بیمارستان های شهرستان ساری شامل (شفا، امیرمازندرانی، نیمه شعبان، بوعلی، امام خمینی، شهید زارع، فاطمه الزهرا، حکمت، ولایت) به تعداد ۲۳۵۷ نفر بود که از این تعداد ۳۳۱ نفر به عنوان نمونه بر اساس جدول کرجسی و مورگان به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای بر حسب جنسیت انتخاب شد. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه-های استاندارد امید به زندگی اشنایدر و همکاران (۱۹۹۱)؛ سلامت معنوی الیسون و پالوتزین (۱۹۸۲) و اضطراب کرونا ویروس (CDAS) علی پور و همکاران (۱۳۹۸) بوده است. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS۱۹ و در دو سطح توصیفی (فراوانی و درصد) و استنباطی (کولموگروف- اسمیرنف و ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندمتغیره) انجام پذیرفت. نتایج نشان داد که: -۱ بین ابعاد امید به زندگی (تفکر عاملی r= -۲۸۴ و تفکر راهبردی (r= -۳۶۵ با اضطراب ناشی از کرونا در بین پرستاران شهرستان ساری رابطه معنادار و معکوس وجود دارد -۲ .(P<۰/۰۱) بین ابعاد سلامت معنوی (سلامت مذهبی r= -۴۴۶ و سلامت وجودی (r= -۳۷۹ با اضطراب ناشی از کرونا در بین پرستاران شهرستان ساری رابطه معنادار و معکوس وجود دارد -۳ .(P<۰/۰۱) بین امید به زندگی (r= -۳۸۶) و سلامت معنوی (r= -۴۹۱) با اضطراب ناشی از کرونا در بین پرستاران شهرستان ساری رابطه معنادار و معکوس وجود دارد .(P<۰/۰۱) هم چنین تحلیل رگرسیون بیانگر این است که متغیرهای پیش بین ۰/۴۳ درصد از اضطراب ناشی از کرونا را تبیین می کند.

کلیدواژه ها:

امید به زندگی ، سلامت معنوی ، اضطراب ، کرونا ، پرستاران