تحلیل تطبیقی دو رویکرد میدان و دیپلماسی در حکومت های قاجاریه و جمهوری اسلامی

هدف پژوهش حاضر تحلیل تطبیقی دو رویکرد میدان و دیپلماسی در عرصه سیاست خارجی کشور در دوره قاجار و جمهوری اسلامی می باشد. روش مورد استفاده توصیفی- تحلیلی با تا کید بر نظریه قدرت هوشمند جوزف نای می باشد. یافته های این پژوهش نشان می دهد که در دوره قاجاریه به دلیل تکیه بر دیپلماسی صرف بدون حمایت و قدرت میدان باعث نفوذ بیگانگان، تحمیل قراردادهای یک جانبه، از دست دادن بخشی های زیادی از کشور و نفوذ تفکر افرد غربگرا در ساختار سیاسی شده است. با نگاهی به فرایند مذا کرات در جمهوری اسلامی نیز نشان می دهد که غربی ها مانند دوره قاجار از یک سو پای بندی خاصی به تعهدات خود ندارند و از سوی دیگر وقتی دیپلماسی بدون میدان بوده است به سمت مذاکرات فرسایشیء اخذ امتیازات بیشتر و تسری مذاکرات به موارد متعدد مانند سامانه دفاعی کشور، حمایت از محور مقاومت، حقوق بشر و ... شده اند.

کلیدواژه ها:

میدان ، دیپلماسی ، جوزف نای ، غرب ، قاجاریه ، جمهوری اسلامی