تاثیر منابع مختلف سلنیوم بر فراسنجه های منی خروس های مادر گوشتی مسن تحت چالش ایمونولوژیک لیپو پلی ساکارید (LPS)

سلنیوم به عنوان جزیی از آنزیم هایی مانند گلوتاتیون پراکسیدازها و سلنوپروتئین ها، نقش کلیدی در بسیاری از فرآیندهای بیولوژی نظیر سیستم دفاعی آنتی اکسیدانی، باروری و عملکرد سیستم ایمنی دارد. لذا این پژوهش به منظور تاثیر منابع مختلف سلنیوم بر فراسنجه های منی خروس های مادر گوشتی مسن تحت چالش ایمونولوژیک لیپو پلی ساکارید (LPS ) انجام شد. پژوهش حاضر با استفاده از ۹۶ قطعه خروس مادر گوشتی راس ۳۰۸ و سن ۴۵ هفته درقالب آزمایش فاکتوریل ۲×۳ با ۸ گروه آزمایشی و با ۴ تکرار و ۳ پرنده در هر تکرار انجام شد. سه منبع مختلف سلنیوم شامل سلنیوم معدنی(سلنیت سدیم)، سلنیوم آلی (سلمکس) و نانو بایوکیلات سلنیوم (بن داسل) به جیره افزوده شدند. در زمان صفر قبل از تزریق و پس از آخرین تزریق LPS در پایان آزمایش، انزال خروس های هر تکرار جمع آوری و مورد ارزیابی قرار گرفت. شاخصه های مورد ارزیابی شامل میزان MDA منی، ظرفیت آنتی اکسیدانی کل ،فعالیت گلوتاتیون پراکسیداز پلاسمای منی و غلظت تستوسترون در پلاسمای خون بود. تجزیه و تحلیل داده های پیوسته حاصل با استفاده از رویه های GLM و MIXED و نرم افزار SAS ۹.۴ (۲۰۱۲) انجام شد. ظرفیت آنتی اکسیدانی کل در گروه شاهد دریافت کننده لیپو پلی ساکارید (LPS) به طور معنی داری کمتر از گرو ه های سلمکس و بن داسل دریافت کننده PBS بود، اما با سایر گروه ها تفاوتی نداشت (۰/۰۵تستوسترون در گروه های بن داسل و سلنیت سدیم دریافت کننده PBS به طور معنی داری بیش تر از گروه شاهد دریافت کننده LPS بود، اما بین سایر تیمارها تفاوتی مشاهده نشد. بر اساس نتایج حاصل از این پژوهش، به نظر می رسد افزودن سلنیوم آلی از منابع سلمکس و بن دا سل و به مقدار ۰/۳۰ میلی گرم در کیلوگرم می تواند اثرات منفی افزایش سن در خروس ها کاهش و موجب بهبود عملکرد تولیدمثلی شود.

کلیدواژه ها:

خروس ، سلنیوم ، تستوسترون ، منی ، لیپو پلی ساکارید