اثرات فعالیت های ورزشی تناوبی با شدت بالا و تداومی با شدت متوسط برغلظت نیتریک اکساید پلاسما و سطوح فشار خون پس از فعالیت ورزشی در مردان چاق غیر فعال

هدف: فعالیت ورزشی یکی از موثرترین راهکارها در بهبود عملکرد قلب و عروق به شمار می­رود. مطالعه حاضر به منظور بررسی پاسخ­های قلبی عروقی به دنبال فعالیت ورزشی تناوبی با شدت بالا (HIIE) و فعالیت ورزشی تداومی با شدت متوسط ​​(MICE) در مردان چاق غیر فعال انجام شد. روش شناسی: در مطالعه نیمه تجربی حاضر، هشت مرد چاق غیرفعال (سن: ۵/۲±۵/۲۲ سال، شاخص توده بدن ۱/۱±۵/۳۱ کیلوگرم بر متر مربع) با استفاده از طرح متقاطع تصادفی، در سه مداخله HIIE، MICE و کنترل شرکت نمودند. نمونه های خونی قبل، بلافاصله و یک ساعت بعد از فعالیت به منظور اندازه­گیری غلظت نیتریک اکساید (NO) گرفته شد، همچنین ضربان قلب و فشار خون قبل، بلافاصله و هر ۱۵ دقیقه به مدت یک ساعت پس از ورزش اندازه گیری شد. یافته ها: هیچ تغییر معنی داری در فاکتورهای همودینامیک و NO در گروه کنترل مشاهده نشد، با این وجود پس از پروتکل های HIIE و MICE کاهش معنی داری (۰۵/۰ p <) در فشار خون سیستولی (SBP) در مقایسه با شرایط پایه مشاهده شد، که این پدیده به دنبال HIIE برای مدت طولانی­تری ادامه یافت. ضربان قلب و NO پس از هر دو پروتکل افزایش قابل توجهی داشتند  (۰۵/۰ p <) ، که افزایش NO به دنبال HIIE برای مدت زمان بیشتری حفظ شد. نتیجه گیری: به نظر می­رسد شدت تمرین می­تواند یک عامل اثرگذار بر توسعه دوره PEH باشد. همچنین، با توجه به افزایش طولانی­تر NO ناشی از HIIE در مقایسه با MICE می­توان این نکته را مد نظر قرار داد که احتمالا PEH طولانی­تر پس از HIIE با مکانیسم اتساع عروقی ناشی از NO در ارتباط می­باشد.

کلیدواژه ها:

فشار خون ، اتساع عروق ، چاقی ، شدت فعالیت ورزشی