اثر تمرین مقاومتی بر میزان FGF- 2 و میواستاتین پلاسمایی در موش های نر ویستار

هدف از تحقیق حاضر تعیین اثر 8 هفته تمرین مقاومتی بر میزان میواستاتین و FGF -2) 2 سرمی در موش های صحرایی نر نژاد ویستاربود. به همین منظور تعداد 20 سر موش صحرایی نر بالغ 150-250 گرمی خریداری شده از دانشگاه علوم پزشکی اصفهان به صورت تصادفی به دو گروه کنترل و تمرین مقاومتی تقسیم شدند. گروه تمرین مقاومتی به مدت 8 هفته و هفته ای 5 جلسه روی نردبان مخصوص به ارتفاع 1 متر و 26 پله با حمل یک وزنه به میزان 30 درصد وزن بدن خود که به دم آنها بسته می شد، تمرینات خود را آغاز نمودند و این میزان به صورت فزاینده در هفته آخر به 200 درصد وزن بدن حیوانات رسید. تمرینات شامل 3 نوبت 4 تکراری با 3 دقیقه استراحت بین نوبت ها بود. خونگیری از چشم موش ها توسط لوله های مئینه به عمل می آبد. اندازه گیری میوستاتین و FGF -2) 2 هر دو با کیت الایزا انجام شد. نتایج آزمون t-test در گروه های مستقل نشان داد که سطوح سرمی میوستاتین در گروه تمرین مقاومتی به طور معنی دار P=0/001) کاهش یافته است (مقاومتی=mg/dl 19/62±7182 در برابر کنترل= mg/dl 17/49±105/86) همچنین سطوح سرمی FGF -2 در گروه تمرین مقاومتی به طور معنی دار (P =0/048) افزایش یافت ( مقاومتی102/462 ± 11/ 135 mg/dl در برابر کنترل86/96 ± 12/606 mg/dl ) به طور کلی می توان نتیجه گرفت تمرین مقاومتی، با کاهش سطوح سرمی میوستاتین و همچنین، افزایش سطوح سرمی FGF-2 و با تاثیر این فاکتورها بر سلول های ماهواره ای باعث ایجاد هایپروتروفی عضلانی می شود که هایپروتروفی نیز به افزایش قدرت منجر می شود.

کلیدواژه ها:

تمرین مقاومتی ، عامل رشد فیبروبلاستی- FGF -2) 2 ، میوستاتین ، سلول های ماهواره ای