ارزیابی عوامل موثر بر حاشیه نشینی و ارتباط آن با آسیب های فرهنگی، اجتماعی

پدیده حاشیه نشینی پدیدهای شهری است که با توجه به رشد شهرنشینی بی رویه در جهان، ایران و وجود مهاجرت های روستا شهری شکل گرفته و گسترش یافته است، حاشیه نشینی به عنوان برهم زننده تعادل فیزیکی شهرها، نشان دهنده توسعه ناموزون شهری و منطقه ای است و دغدغه بسیاری از متخصصین شهری، جامعه شناسان، معماران و غیره است. گسترش حاشیه نشینی در قرن گذشته و قرن اخیر از معضلات مهم شهرهای جهان، بخصوص در کشورهای در حال توسعه می باشد، که پیامدهای سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و امنیتی متعددی به دنبال داشته است. در پژوهش حاضر سعی شد به دلایل و عوامل حاشیه نشینی و ارتباط آن با آسیب های اجتماعی و فرهنگی و همچنین نقش محلات حاشیه نشین در احساس عدم امنیت پرداخته شود این پژوهش با رویکرد تحلیلی توصیفی و داده ها با توزیع ۲۶۹ پرسشنامه جمع آوری شد نتایج در نرم افزارspss تحلیل شد و نتایج حاکی از میزان بالای حاشیه نشینی اثرات فقر بیکاری و عدم توزیع مناسب امکانات بر حاشیه نشینی ارتباط حاشیه نشینی با احساس عدم امنیت و اسیب های اجتماعی و فرهنگی بود.

کلیدواژه ها:

حاشیه نشینی ، احساس عدم امنیت ، آسیب فرهنگی اجتماعی ، عدم توزیع مناسب امکانات