رابطه امید با بهزیستی روان شناختی با نقش میانجی خودکارآمدی در سالمندان بازنشسته آموزش و پرورش شهربابک

زمینه و هدف: ناامیدی یک مشکل جدی برای سلامت عمومی است که می تواند نتایج مضری برای زندگی داشته باشد. شناسایی عوامل مقاوم در برابر ناامیدی از اهمیت زیادی برخوردار است. پژوهش ها امید را به عنوان یک منبع بالقوه که می تواند بر بهزیستی روان شناختی و خودکارآمدی تاثیر بگذارد شناسایی نموده اند. هدف از پژوهش حاضر «تعیین رابطه امید با بهزیستی روان شناختی با نقش میانجی خودکارآمدی در سالمندان بازنشسته آموزش و پرورش شهربابک» بود. روش بررسی: روش انجام تحقیق توصیفی از نوع مقطعی- همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش شامل، ۴۰۰ نفر از سالمندان بازنشسته آموزش و پرورش شهربابک می باشد که با استفاده از نمونه گیری در دسترس تعداد ۲۴۱ نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند و از طریق پرسشنامه امید اشنایدر و همکاران (۲۰۰۰) و پرسشنامه بهزیستی روان شناختی ریف (۱۹۸۹) و پرسشنامه خودکارآمدی شواتز و جروسلم (۱۹۷۹) اطلاعات مربوط به متغیرهای پژوهش جمع آوری گردید. در ادامه با استفاده از آمار توصیفی، استنباطی با استفاده از نرم افزار AMOS فرضیات تحقیق در سطح معنا داری ۰۵/۰ مورد تحلیل آماری قرار گرفتند. یافته ها: یافته های پژوهش نشان دادند رابطه امید با بهزیستی روان شناختی با نقش میانجی خودکارآمدی در سالمندان بازنشسته آموزش و پرورش شهربابک معنادار می باشد، امید با نقش میانجی گری خودکارآمدی بر بهزیستی روان شناختی ۵۳ درصداز واریانس بهزیستی روان شناختی را تبیین می کند. نتیجه گیری: توصیه می شود برنامه ریزان و مجریان سلامت کشور، امیددرمانی و آموزش های خود کارآمدی را دستور کار خود قرار دهند تا از این طریق بتوان مراکز مشاوره ایی اثرگذارتری برای سالمندان کشور تحت نظر روان شناسان مثبت گرا (امیدگرا) به صورت گروهی و یا فردی فراهم کنند.

کلیدواژه ها:

امید ، بهزیستی روان شناختی ، خودکارآمدی ، سالمندان.