ارزیابی درونی و ارزشیابی

هدف این پژوهش بررسی ارزیابی درونی و ارزشیابی است . ارزیاب کسی است که عملکرد را بر اساس استانداردهای تعریف شده ارزیابی می کند، در حالی که ارزیابی شونده کسی است که در حال ارزیابی است . هدف این فرآیند تعیین اثربخشی عملکرد کلی ارزیابی شونده و زمینه های بهبود است . این فرآیند شامل تعیین اهداف، جمع آوری اطلاعات (کیفی و کمی ) و استفاده از اطلاعات برای افزایش کیفیت است . ارزشیابی درونی فرآیندی برای ارزیابی درک دانش آموزان است . در این فرآیند، مدارس و معلمان بر اساس درک آنها از برنامه درسی ، عملکرد دانش آموز را قضاوت می کنند. روش این پژوهش کیفی تحلیلی است . این پژوهش به دنبال بررسی سوالاتی از جمله این که مراحل اجرای ارزیابی درونی به چه صورت است ؟ استانداردهای ارزیابی چگونه انجام می شود؟ ارزیابی درونی چه اهمیتی دارد؟ بین ارزیابی و ارزشیابی چه تفاوت های کلیدی وجود دارد؟ می باشد. نتایج بیانگر آن است که ارزیابی و ارزشیابی فرآیندهای متمایز و در عین حال به هم پیوسته در قلمرو آموزش و پژوهش هستند. ارزشیابی بر سنجش پیشرفت یادگیری و ارائه بازخورد به افراد یا گروه ها متمرکز است ، در حالی که هدف ارزیابی قضاوت و تصمیم گیری بر اساس داده های جمع آوری شده برای بهبود برنامه ها یا سیستم ها است . در حالی که آنها ویژگی های منحصر به فرد خود را دارند، ارزشیابی و ارزیابی هر دو نقش حیاتی در تقویت شیوه های آموزشی ، اطلاع رسانی در تصمیم گیری و ارتقای بهبود مستمر دارند.

کلیدواژه ها:

آموزش ابتدایی ، ارزیابی درونی ، ارزشیابی .