تاثیر ورزش و فعالیت های بدنی بر بهبود حالت روانی کودکان اوتیسم

اوتیسم به عنوان یک اختلال رفتاری و روانی معروف است که بر ارتباطات اجتماعی و رفتار کودکان تاثیرگذار است.اختلال توسعه ی مغزی است که بعضی افراد از آن رنج می برند. این اختلال معمولا در سنین کودکی شروع می شود و بر خلاف افراد دیگر، کودکان مبتلا به اوتیسم مشکل در ارتباط بین شخصیتی و تعامل اجتماعی دارند. به عنوان مثال، کودکان اوتیسم ممکن است دشواری در برقراری ارتباط چشمی یا اشتراک فریادهای هیجانی داشته باشند. آن ها ممکن است دچار تاخیر در تکرار برقراری ارتباط تلفنی یا در توانایی استفاده از عملکردهای زبانی و غیرزبانی برای بیان نیازها و احساسات باشند.تصور کردن و فراهم کردن محیطی تحت والدین واجد مهارت برای بازیابی و ارتقاء توانمندی کودکان خود اوتیستمی اهمیت بسیار دارد. افراد نزدیک به کودکان با اوتیسم باید از روش های ارتباطی مناسب و مواد آموزشی توانمندی برای حمایت از رشد و توسعه ی آن ها استفاده کنند.درمان ها و روش های مداخله ای نیز برای کودکان با اوتیسم بسیار مهم هستند. مثلا روش های رفتاری می توانند به کودکان کمک کنند تا مهارت های ارتباطی و اجتماعی خود را تقویت کنند. همچنین، ترکیب درمان های روان شناختی و درمان های دارویی نیز برای مدیریت علایم اوتیسم استفاده می شود.با این وجود، مهمترین نکته این است که هر کودک با اوتیسم منحصر به فرد است و بنابراین، نیاز به برنامه ها و رویکردهای شخصی سازی شده برای هر فرد دارد. اجرای برنامه های توسعهی آموزشی و درمانی مناسب می تواند به بهبود ارتباطات و توانایی های کودکان با اوتیسم کمک کند.فعالیت حرکتی موجب بهبود سطح آمادگی جسمانی مرتبط با سلامتی می.شود کودکان اوتیسم مشکلات جسمانی خاصی مانند بالا و پایین بودن تونوس عضلانی ،بدترکیبی مشکلات تعادلی و مفاصل ضعیف را تجربه می کنند، این آسیبها شرکت کودکان این جامعه را در ورزشها و فعالیتهای بدنی کاهش داده و آنها را در معرض خطر مشکلات سلامتی مرتبط با بی تحرکی قرار میدهد. این مقاله بررسی می کند که چگونه ورزش و فعالیت های بدنی می تواند بر بهبود حالت روانی کودکان مبتلا به اوتیسم تاثیرگذار باشد.این پژوهش با استناد به منابع معتبر به روش کتابخانه ای نگاشته شده است .کلید واژه ها: ورزش، فعالیت های بدنی، کودکان اوتیسم، حالت روانی، استرس.