اهمیت رشد عاطفی و هوش هیجانی در عملکرد تحصیلی دانش آموزان ابتدایی

زمینه تحصیلی تاثیر مهمی بر رشد و بهزیستی کودکان دارد که بر عملکرد تحصیلی آنها نیز تاثیر می گذارد. مطالعات تجربی اهمیت سطوح هوش هیجانی را برای عملکرد تحصیلی دانش آموزان برجسته می کند. علیرغم مطالعات متعددی که ارتباط و مکانیسم های اساسی مرتبط با هوش هیجانی و عملکرد تحصیلی را تجزیه و تحلیل کرده اند، تحقیقات بیشتر، از جمله ابعاد شخصی و زمینه ای، برای درک بهتر این رابطه ضروری است. کیفیت رابطه آموزگار و دانش آموز یک جنبه مهم در رشد و سلامت روان کودکان را تشکیل می دهد. مطالعات قبلی نشان داده اند که رابطه مثبت و نزدیک آموزگار و دانش آموز ممکن است لذت یادگیری و سازگاری اجتماعی را افزایش دهد، که منجر به ارضای بیشتر نیازهای روان شناختی و افزایش روابط با همسالان در مدرسه می شود، و همچنین شاید استرس تحصیلی و فرسودگی مدرسه را در دانش آموزان کاهش دهد. بنابراین، توانایی خودکنترلی عواطف امر مهمی است که باید تحت تاثیر جریان منفی و بد قرار نگیرد. هوش عاطفی ویژگی های مهم روابط شخصی را برای ارتقای مهارت های خود مدیریتی مانند سازگاری، کنترل خلق و خو و کاهش تنش ادغام می کند که می تواند عملکرد افراد را بهبود بخشد. این امر منجر به افزایش علاقه به اهمیت هوش هیجانی برای رشد موثر تحصیلی، تجربیات حرفه ای و عملکرد بالینی شده است. هدف این پژوهش، تعمیق درک تاثیر رشد عاطفی و هوش هیجانی بر عملکرد تحصیلی دانش آموزان ابتدایی می باشد. روش پژوهش در این مطالعه تحلیلی– توصیفی می باشد و بدین منظور از ابزار کتابخانه ای استفاده شده است.

کلیدواژه ها:

رشد عاطفی ، هوش هیجانی ، آموزگاران ، عملکرد تحصیلی ، دانش آموزان ابتدایی