بررسی نقش اعتماد اجتماعی در مدیریت بحران اجتماع محور

بلایای طبیعی به عنوان مهمترین عامل تهدیدکننده زندگی انسانها، همواره تلفات جانی و مالی بسیار زیادی را موجب شده است؛ بنابراین برنامهریزی برای مواقع بحرانی امری است که مسئولان و برنامه ریزان شهری باید به آن توجه کنند. مدیریت بحران اجتماع محور رویکردی است که افراد در سطح محلی را در مدیریت احتمال خطرپذیری درگیر می سازد. عدم استفاده از مردم منجر به ناپایداری فعالیتهای کاهش خطرپذیری میشود. اگر برنامه های کاهش احتمال خطرپذیری بدون آگاهی از ظرفیت جامعه و اولویت های جامعه محلی صورت گیرد، تلاش صورت گرفته پایدار نخواهد ماند. اعتماد اجتماعی از مهمترین سرمایه های اجتماعی محسوب میشود که سبب تحکیم روابط اجتماعی می گردد که این به نوبه خود، پایه و اساس رفتارهای جمعی و همکاریهای سازنده است . در این تحقیق از طریق مطالعه منابع کتابخانه ای مفهوم مدیریت بحران اجتماعمحور و اعتماد اجتماعی مورد بررسی قرار گرفت و رابطه آنها به اختصار شرح داده شده است. همچنین یادگیری اجتماعی و تاثیر آن بر اعتماد اجتماعی و تاب آوری جامعه بررسی شد. نتایج نشانگر این امر می باشد که ارتباطات و شبکه های اجتماعی زمینه را برای یادگیری اجتماعی فراهم می کنند و در مقابل یادگیری اجتماعی پایه اعتماد و حفظ رفتارهای آموخته شده میگردد. یادگیری اجتماعی، اعتماد و شبکه های اجتماعی به عنوان منابع کلیدی برای تاب آوری جامعه در برابر خطر بلایا به شمار می روند.

کلیدواژه ها:

اعتماد اجتماعی ، مدیریت بحران اجتماع محور ، تاب آوری اجتماعی ، یادگیری اجتماعی