مقایسه روشهای تهویه طبیعی و مطالعه تطبیقی آن با معماری بومی گیلان

اقلیم و شرایط آب و هوایی از مهمترین مولفه هایی است که بر الگوی ساخت و ساز و معماری بناهای هر منطقه تاثی ر مستقیم دارد. کشور ایران، دارای چهار پهنه اقلیمی گرم و خشک، سرد و کوهستانی، گرم و مرطوب و معتدل و مرطوب است؛ که هریک از آنها به دلیل داشتن شرایط ویژه اقلیمی، دارای گونه معماری ویژه خود هستند. در این بین پهنه اقلیمی معتدل و مرطوب، که مناطق شمالی ایران در جنوب دریای خزر را شامل میشود، ویژگیهای به خصوصی دارد. از معضلات پیشرو در این مناط ق، رطوبت نسبی بالای هوا است که می تواند آسیب های جدی به سلامت انسان و ساختمان وارد کند. از راه حل های این مشکل، زدودن رطوبت به کمک جریان هوا است که این روند را تهویه می نامند. تهویه طبیعی نیز، روشی است که در آن از تجهیزات مکانیکی استفاده نمی شود. پژوهش حاض ر، از نوع کیفی بوده و با روش توصیفی و تطبیقی، به مقایسه انواع روشهای تهویه طبیعی می پردازد؛ سپس با بررسی معماری بومی منطقه، به تطبیق راهکارهای معمارانه به منظور ایجاد جریان هوا از به روش تهویه طبیعی می پردازد.

کلیدواژه ها:

تهویه طبیعی ، معماری بومی ، اقلیم ، آسایش حرارتی ، رطوبت