مهندسی ارزش در خصوص سیستم های تهویه مطبوع در ساختمانهای مسکونی و استفاده از PCM در صنعت ساختمان

امروزه کاهش مصرف انرژی و بهرهوری انرژی در تامین نیازهای سرمایشی و گرمایشی مخصوصا در بخش مسکونی و تجاری ، یک راه حل میانمدت در کاهش مصرف انرژی است . مهندسی ارزش به عنوان یکی از روش های مهم در زمینه تعادل بین هزینه ، کیفیت و کارکرد قابل استفاده در ارزش گذاری انواع سیستم های تهویه مطبوع می باشد. به منظور مهندسی ارزش دو مدل ساختمان که مدل اول برج ۲۴ واحدی ۱۲ طبقه و مدل دوم ساختمان ۵ طبقه ی ۵ واحدی که هر دو مدل مناسب و مرسوم به جهت انبوه سازی در این شهر است ، طراحی و در نرم افزار hap carrier مدل سازی شده است . مهندسی ارزش سیستم های تهویه مطبوع در ۶ بخش شامل معرفی ، شناسایی و ارزیابی پروژه، نوع مصالح ساختمانی ، شناخت و معرفی انواع سیستم های سرمایشی و گرمایشی ، مقایسه شرایط و هزینه اجرای سیستم ، شرایط محیط زیستی و طول عمر سیستم مورد ارزیابی و بررسی قرار گرفته اند. بر طبق نتایج بدست آمده سیستم داکت اسپلیت همراه با کویل گرمایشی و سیستم ۱VRF نسبت به سایر سیستم ها در بخش های مهم مهندسی ارزش از جمله شرایط آسایش ، هزینه اجرای سیستم ، طول عمر، عوارض ساختمانی ، قابلیت دسترسی و سرمایه گذاری اولیه عملکرد بهتری داشته و برای ساختمان های مسکونی که در این تحقیق شامل دو بخش برج های ۱۲ طبقه و بخش دوم شامل ساختمان های مرسوم با ۵ طبقه است ، مناسب تر می باشند. همچنین در این تحقیق به بررسی استفاده از مواد تغییر فاز دهنده در بخش جداره های داخلی و خارجی دیوار های جانبی و بام ساختمان های مسکونی نیز پرداخته شد. با توجه به نتایج حاصله استفاده از مواد تغییر فاز دهنده در زمستان ۱۸ % و در تابستان ۲۲ % باعث کاهش مصرف انرژی ساختمان می شود که مقدار قابل توجهی است .

کلیدواژه ها:

مهندسی ارزش ، تهویه مطبوع ، بهبود بهره وری ، ماده تغییر فاز دهنده ، صنعت ساختمان.