طراحی خانه کودکان بی سرپرست با در نظر گرفتن مفهوم شناسی معماری معاصر با رویکرد افزایش حس تعلق به مکان

هدف پژوهش حاضر ارزیابی تاثیر مرکز کودکان بی سرپرست بر ارتقا حس تعلق به مکان آنها و همچنین جمع آوری اصول و معیارهای مرتبط با پرورشگاه ها ومولفه های افزایش حس تعلق به مکان کودکان می باشد.در این پژوهش با استفاده از مطالعات کتابخانه ای و اسنادی ، داده ها و اطلاعات مورد نیاز جمع آوری گردید و پس از تهیه پرسشنامه و مبنای شاخص ها و متغیرها، باروش میدانی تکمیل گردید.نتایج این پژوهش حاکی از آن است که طراحی مجموعه کودکان بی سرپرست به منظور ارتقا حس تعلق به مکان ،موجب گردد تا کودکان در این فضا حس آزادی ، آرامش و تعلق خاطر داشته باشند، لذا در طراحی این مجموعه سعی شده با رعایت اصول روانشناسی فرم و فضاسازی و هندسه صحیح مجموعه ،استفاده از رنگهای گرم وشاد،ایجاد دید بصری مناسب ،ارتباط صمیمی کودکان با مربیان و مصالح مناسب معماری ، فضاهایی به وجود آید تا برای کودکان مناسب و آرامبخش باشد و حس تعلق به مکان در کودک پدید آید.

کلیدواژه ها:

کودک بی سرپرست ، حس تعلق به مکان ، معماری معاصر ، خانه کودک