اثر تمرینات استقامتی و مصرف عصاره تاکسول بر فاکتور IGF-۱ و IGFBP-۵ در موشهای مبتلا به سرطان دهانه رحم

سرطان دهانه رحم، یکی از شایع ترین سرطانهای زنان در جهان می باشد. یک روش مهم و موثر برای کمک به بهبود بیماریها فعالیتهای ورزشی می باشد. ورزش برای کمک به بیماران مبتلا به سرطان و بهبود آن توصیه می شود. زیرا مزایای آن ممکن است از بسیاری از روشهای درمانی قابل استفاده معمول هم بیشتر باشد. هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی اثر تمرینات استقامتی و مصرف عصاره تاکسول بر فاکتور IGF-۱ و IGFBP-۵ در پلاسمای موشهای مبتلا به سرطان دهانه رحم می باشد. به این منظور۴۰ سر موش ماده c۵۷، ۶ هفته ای انتخاب و سرطان گردن رحم به صورت کاشت تومور در بخش فوقانی و زیر پوست ران آنها ایجاد شده است. آزمودنیها به صورت تصادفی در ۵ گروه تمرین(سرطانی)، مکمل(سرطانی)، تمرین و مکمل(سرطانی) گروه کنترل(سرطانی)، سالین قرار گرفتند. برنامه تمرینی شامل هفته اول تمرین، راه رفتن هر روز روی تردمیل ۱۰ دقیقه با سرعت ۱۰ متر در دقیقه، مرحله دوم یا مرحله اضافه بار(هفته دوم و سوم)، با شدت ۱۵ متر در دقیقه و به مدت ۱۵ دقیقه در روز، به تدریج و در مدت ۲هفته شدت فعالیت به ۲۵ متر در دقیقه و زمان فعالیت به ۶۰دقیقه در روز افزایش یافته است. ۴۸ساعت بعد از آخرین جلسه فعالیت استقامتی نمونه گیری انجام شده است. اندازه گیری شاخص ها به کمک دستگاه الایزا انجام گرفته است. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آنالیز واریانس یکطرفه جهت تعیین تغییرات بین گروهی در مراحل مختلف در و صورت وجود معناداری، آزمون توکی استفاده شده است. نتایج پژوهش نشان دادند، تمرینات استقامتی و مصرف عصاره تاکسول باعث کاهش معنی داری بر فاکتور IGF-۱ و IGFBP-۵ در موشهای مبتلا به سرطان دهانه رحم شده و همچنین بین این دو فاکتور همبستگی مستقیم متوسط وجود دارد.

کلیدواژه ها:

تمرینات استقامتی ، تاکسول ، سرطان دهانه رحم