تعیین رابطه سبک های یادگیری با مولفه های یادگیری خودتنطیمی و ارتباط آن با پیشرفت تحصیلی و رشد ذهنی تحصیلی

انسان عصر حاضر نه تنها از دورترین و دشوارترین نقطه های روی زمین آگاه است، بلکه از ژرفای اقیانوسها، اندرون کره زمین تا حدودی از عظمت و اوج کهکشانها نیز آگاهی یافته است. انسان قرن بیستم در مقایسه با قرنهای گذشته بیش از هر زمان، حاکم بر مقدرات و محیط زیست خویشتن است. همه این پیشرفتها مدیون آموزش و یادگیری است.بی تردید باید گفت که اهمیت یادگیری در رشد آدمی بسی فراتر از چشم انداز اندیشه های اوست. روان شناسان به تازگی به عظمت شکل پذیری نوع آدمی، حتی در سالهای نخستین او پی برده و محقق ساخته اند که عامل اصلی در این شکل پذیری یادگیری است. به اعتقاد آنان هر رفتاری که از ما سر می زند معلول یادگیری است. به این معنا که یک رشته از یادگیریهای ساده تر موجب یادگیریهای پیچیده تر می شوند. به علاوه چون محیط زندگی افراد آدمی همواره در معرض تغییر است. انسان برای غلبه بر این دگرگونیها ناچار از یادگیری است.ماهیت به طور کلی فعالیتی دگرگون ساز است. که افراد را برای مقابله با رویدادها و سازش با محیط آماده می سازد و در موقعیتهای مختلف و در اکثر سطوح زندگی حیوانی از بازتابهای شرطی جانوران پست تا فرایندهای پیچیده شناختی افراد آدمی رخ می دهد. آزمایشهای گوناگون پژوهشگران و زیست شناسان درباره گونه های جانداران در رده های بسیار پائین نشان داده است که محرکهای معینی در شرایط خاصی موجب تغییر رفتار آنها می شوند.انسان که کاملترین و پیشرفته ترین موجود کره زمین است. هنگام تولد ناتوان ترین و درمانده ترین آنهاست و با بیشترین استعدادها برای یادگیری قادر است از تجربه های خود به بهترین وجه سود جوید و پاسخها و تجربه های آموخته او مهمترین اندوخته های رفتاریش را تشکیل می دهند.

کلیدواژه ها:

سبک های یادگیری ، خودتنظیمی ، پیشرفت تحصیلی ، آموزش ، پدیده شناختی ، رفتار