تحلیل و بررسی الگوی معماری خانه های بومی در اقلیم سرد و خشک ایران با رویکرد کاهش مصرف انرژی ( نمونه موردی روستای کنگ)

در حال حاضر با محدودیت منابع و افزایش تقاضا برای انرژی، طراحی بومی می تواند بدون نیاز به منابع فسیلی، آسایش حرارتی را فراهم آورد. در این پژوهش، میزان توانایی معماری بومی روستا در حیطه کاهش مصرف انرژی مورد بررسی قرار گرفته است، زیرا طراحی بوم گرا می تواند به عنوان الهام بخش مفیدی برای طراحان باشد. در این مقاله، روستای کنگ که در اقلیم سرد قرار دارد، به عنوان مطالعه موردی انتخاب شده و هدف پژوهش بررسی میزان تاثیرپذیری زمینه و اقلیم در شکل گیری الگوهای سکونتی روستای کنگ است.روش تحقیق این پژوهش به صورت کمی و تحلیلی است که علاوه بر استفاده از مطالعات اسنادی و میدانی موجود در رابطه با روستای کنگ، پلان چند نمونه از خانه های روستایی برداشت, ترسیم و با استفاده از نرم افزار design builder شبیه سازی و طبق شاخصه های الگوی اقلیمی سکونتگاهی بررسی و تحلیل شده اند. در انتهای پژوهش، بهترین الگوهای سکونتی با توجه به مصرف بهینه انرژی الویت بندی شده است .نتایج این تحقیق نشان می دهد که طراحی و ساخت خانه های روستای کنگ تحت تاثیر شرایط زمینه و اقلیم شکل گرفته اند و می توان گفت رویکردی مبتنی بر ساختگرایی طبیعی دارد که در آن با استفاده از مصالح طبیعی و شیوه های غیرفعال تنظیم شرایط محیطی، الگوی مناسبی برای معماری پایدار ارائه می شود.

کلیدواژه ها:

معماری بومی ، معماری همساز با اقلیم ، انرژی