طراحی مجموعه فرهنگی با رویکرد زمینه گرایی (نمونه موردی : منطقه ۶ استان تهران)

زمینه گرایی یکی از گرایشات معماری و شهرسازی معاصر بوده است که برخلاف جریان مدرن و جهانی سازی ، به خصوصیات کالبدی ، تاریخی و اجتماعی -فرهنگی بستر طرح پروژه می پردازد. باگذشت حدود نیم قرن از آغاز این مفهوم در نزد متفکران و معماران غربی ، مطالعات صورت گرفته توسط محققین ایرانی محدود به دو دهه گذشته می باشد. بافت ها و بناهای متعدد تاریخی موجود در ایران، مطالعه و بررسی این گرایش معاصر را ضرورت می بخشد. در این مقاله سعی بر آن است تا با اتخاذ روشی تحلیلی -توصیفی به مقایسه و تحلیل مفاهیم و نظریات زمینه گرایی با ویژگی های بنایی معاصر در بستری تاریخی (همجواری سایت پروژه با موزه هنرهای معاصر ) پرداخته شود. در این مقاله ، نخست با گردآوری مبانی نظری استخراج گشته و سپس به بررسی سایت پروژه و همجواری های آن پرداخته می شود. این اطلاعات از طریق اسناد کتابخانه ای و متون تاریخی به دست آمده است . سپس در مرحله سوم و با توجه به ضرورت بحث و طراحی مجموعه فرهنگی ، تصویر سه بعدی به وسیله رایانه ترسیم می گردد.

کلیدواژه ها:

فرهنگ ، زمینه گرایی ، طراحی مجموعه فرهنگی ، منطقه شش ، استان تهران.