مقایسه مولفه های محصوریت در انسجام محله ساکنان آتی ساز و اکباتان (مورد پژوهی : طراحان و ساکنین )

مجتمع های محصور با نام هایی همچون شهرک آپارتمانی ، شهرک و... به عنوان راه حلی برای توسعه شهری مدرن و اسکان سریع شهروندان روز به روز بیشتر ساخته شده است و همچنینی به علت وجود تنوع فضایی و بهره وری از امکانات متنوع خرید و فروش این خانه ها محبوبیت بیشتری پیدا کرده است . اجتماعات محصور با هدف ایجاد امنیت و آرامش ساکنین خود بوجود می آیند. این پژوهش با هدف بررسی مولفه های ایجاد محصوریت در دو گروه آتی ساز و اکباتان از دید گاه کاربران فضایی و طراحان شکل گرفته است . روش تحقیق علی - مقایسه ای با بهره گیری از راهبرد های قیاسی است نمونه گیری به صورت تصادفی می باشد و حجم نمونه برای هر دو گروه ۳۸۴ نفر است که با استفاده از جدول مورگان برگزیده می شود. پرسشنامه ها با طیف لیکرت تدوین می شود و در اختیار آنها قرار می گیرد نتایج وارد نرم افزار ORIGINPRO می شود و مورد تحلیل با آماره استنباطی رگرسیون قرار می گیرد. نتایج نشان می دهد که از نظر طراحان میزان تاثیر گذاری افراد در بهبود معابر، میزان تراکم ساختمانی (خط آسمان، ارتفاع طبقات) و تعیین نهاد اداره کننده و میزان تاثیر آن در تصمیم گیری با مقدار(۰۰۰/۱) بیشترین تاثیر را در محصوریت دارند و کمترین سهم عاملی مربوط به میزان و نحوه نورپردازی با مقدار(۲۸۵/۰) است . درگروه ساکنین تصورات اجتماعی پیرامون زندگی در محله محصور، مدت سکونت ، مشارکت فعالیت های اجتماعی ساکنین با مقدار(۰۰۰/۱) بیشترین تاثیر را در ایجاد محصوریت دارند و کمترین میزان مربوط به میزان مشارکت و فعالیت در گروههای محلی ، با مقدار(۲۴۳/۰) است .

کلیدواژه ها:

مولفه های محصوریت ، انسجام محله ، علی - مقایسه ای ، شهرک اکباتان و آتی ساز