نگاهی به نارسایی های فضاهای فرهنگی و آموزشی دانشکده های معماری ایران

دانشکده های معماری ایران در جریان تحولات تاریخ اجتماعی و فرهنگی یکصد سال اخیر، فراز و نشیب های بسیاری را طی نموده اند. تاثیرپذیری از دانشکده های معماری در پاریس ، رم و فلورانس ، در ترکیب با تفکرات روسای دانشکده ها در ادوار متناوب و اندیشه فارغ التحصیلان کشورهای اروپایی ، آمریکا و استرالیا و تحت راهبردهای علمی و اجرایی حاکمیت های گوناگون، موجب پیدایش فضاهای مختلفی در حوزه های یادگیری و فرهنگی ، در بازه های زمانی مختلف شده است . با وجود پیش بینی فضاهای مناسب و متناسب آموزشی ، بدلایل متعدد منجمله عدم به روزرسانی در پاسخ به نیازهای آموزشی همگام با زمان، عدم رعایت سرانه های استانداردهای بین المللی ، عدم توجه به ضروریات فرهنگی و خواسته های مذهبی رایج در جامعه و بی توجهی در به کارگیری عرصه ها و المان های متناسب را می توان بخشی از نارسایی های فرهنگی و آموزشی در این دانشکده ها دانست . در این پژوهش سعی شده ضمن بررسی فضاهای آموزشی و فرهنگی موجود در دانشکده های معماری ایران، به تحلیل نارسایی ها در این ابعاد پرداخته شده و راهکارهایی نیز جهت برون رفت از خلاء حاصله ، پیشنهاد گردد. روش تحقیق مقاله ، توصیفی تحلیلی می باشد که گردآوری مطالب در آن، از طریق منابع مکتوب کتابخانه ای ، مقالات و وبسایت های تخصصی و علمی پژوهشی انجام شده است .

کلیدواژه ها:

محیط یادگیری ، دانشکده معماری ، فضای آموزشی ، فضای فرهنگی ، ایران