طراحی سرای کودکان تحت حمایت سازمان بهزیستی با رویکرد احساس تعلق به مکان

دوران کودکی موثرترین دوران زندگی انسان است وکودکان تحت حمایت به دلیل محروم شدن از خانه و خانواده دچارمشکلات و آسیب هایی هستند.از مشکلات از دست دادن پدرومادر)بی سرپرستی( می توان به ایجاد عقده ۱ درروانکودکان اشاره کرد.کودکان با غیبت مادر،دربزرگسالی احساس عدم امنیت دارند.آنها معمولا معتقداند دنیا جای امنینیست.درصورت غایب بودن پدر در زندگی شان ممکن است مشکلاتی از قبیل استقلال نداشتن،اضطراب،بی نظمیدرونی و.... داشته باشند.دراین تحقیقات با تکیه برکهن الگو ها به تقویت ضعف این کودکان پرداخته شده. همچنین توجهبه تفاوت تیپ های شخصیتی کودکان در این پایان نامه از مسائل مورد بررسی بوده است.کهن الگوها و تیپ هایشخصیتی اولین بار توسط پروفسور یونگ بیان شد. احساس تعلق به مکان طبق پژوهش هابا: ۱ -تراکم پایین ساختمان ۲–سبزینگی ۳ -امنیت ۴ -عضویت در گروه های محلی ۵ -تعاملات اجتماعی و... درکودکان ایجاد می شود. فضایسبزدرداخل و خارج ساختمان طراحی شده است. طراحی حیاط مرکزی باعث ایجاد احساس امنیت وبیان درونگراییاست که در طراحی سرای کودکان تحت حمایت سازمان بهزیستی استفاده شده است.طبق پژوهش ها،احساسامنیت،مربوط به کهن الگوی حامی است وباعث ایجاد احساس تعلق به مکان نیز می شود.آمفی تئاتردرقسمت ورودیسایت برای ایجادتعاملات اجتماعی کودکان باافراد خارج از مجوعه طراحی شده است. از اهداف این پژوهش طراحیفضای مطلوب بابهره گیری از کهن الگوها و تیپ شناسی شخصیتی برای کودکان تحت حمایت است که زمینه احساستعلق به مکان رافراهم آورد بوده است.

کلیدواژه ها:

کودک ، سازمان بهزیستی ، تعلق ، کهن الگو ، تیپ شخصیتی