درآمدی بر طراحی مشارکتی با کودکان (نمونه موردی : مدرسه METI دربنگلادش)

مدارس خصوصا دوره ابتدایی نقش مهمی در شکل گیری شخصیت و رفتار کودکان دارند. عدم توجه به تاثیر شرایط محیطی بر خلق و خوی کودکان می تواند صدمات زیادی به مسیر تحصیلی و شکل گیری هویت کودک وارد کند. مدرسه از مکان های اولیه ای است که محل فعالیت های اجتماعی و ساختن روابط انسانی کودکان می باشد. کودکان دارای رفتارهای خاص و به اقتضای سن و دنیای خود هستند و رفتارهای آن ها در جهت ارضای نیازهای انسانیشان شکل می گیرد. پس طراحی محیط های کودکانه باید بر اساس نیازهای آن ها باشد از این رو طراحان محیطی و معماران باید با شناخت کافی از کودکان و نیازهای آن ها قدم در عرصه طراحی فضاهای آموزشی آن ها بگذارند. مسیر طراحی ، مسیری دو طرفه است به این معنی که طراحان نمی توانند در دفتر کار خود به تنهایی برای طراحی یک پروژه تصمیم گیرنده باشند، آن ها باید همواره با کارفرمایان خود در تعامل باشند چرا که کلید شناخت نیازهای کارفرمایان در تعامل با آن ها می باشد و کودکان نیز از این قائده مستثنی نیستند. خوشبختانه در سال های اخیر توجه ویژه ای به حضور کارفرمایان و کاربران نهایی در فرایند طراحی شده است و به عنوان رویکرد طراحی مشارکتی پذیرفته شده است و همچنین در روند طراحی برخی مدارس، حضور کودکان دیده می شود.هدف پژوهش : توصیف اصول طراحی مشارکتی برای کودکانروش پژوهش : روش تحقیق در این پژوهش ، توصیفی تحلیلی مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای اسناد و تطبیقی می باشد.نتیجه گیری : تعامل کودکان با طراحان باعث متناسب تر شدن فضا یا به عبارتی کودکانه تر شدن آن می شود و حس تعلق به فضا در کودکان را افزایش می دهد.

کلیدواژه ها:

فضاهای آموزشی ، پیش دبستان ، دبستان ، کودکان ، تعامل ، طراحی مشارکتی